«Αν
δεν φτάσεις στα δάκρυα, μην νομίσεις πως έφτασες κάπου στη διαγωγή σου
και στην πολιτεία σου, γιατί ως τα τότε, τον κόσμο υπηρετούνε οι κρυφοί
διαλογισμοί σου, δηλαδή με τον έξω άνθρωπο κάνεις το έργο του Θεού, ενώ ο
μέσα άνθρωπος είναι ακόμα άκαρπος· επειδή ο καρπός του έρχεται από τα
δάκρυα.
Γιατί
σαν φτάσεις στη χώρα τους, τότε να ξέρεις πως βγήκε η διάνοιά σου από
τη φυλακή τούτου του κόσμου κι’ έβαλε το πόδι της στη στράτα του
καινούριου κόσμου, κι’ άρχισε να μυρίζει εκείνον τον καινούριον αέρα τον
θαυμαστόν.
Και
τότε αρχίζουνε να τρέχουνε τα δάκρυα, επειδή κοντεύει να γεννηθεί το
πνευματικό νήπιο. Γιατί η χάρη, που είναι η μητέρα όλων, βιάζεται να
γεννήσει στην ψυχή κάποιον θεϊκό τύπο μυστικά στο φως της μέλλουσας
ζωής».