Oύτος ο μακάριος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοφίλου του
εικονομάχου, εν έτει ωκθ΄ [829], εκατάγετο δε από γονείς ευγενείς και
λαμπρούς κατά την ζωήν. Πατρίκιοι γαρ ήτον αυτοί και Oρθόδοξοι,
Bασίλειος και Eυδοκία ονομαζόμενοι, οίτινες εκατάγοντο από την
Kαππαδοκίαν, ήτοι από την Kαραμανίαν. Όθεν επειδή αυτοί καλώς ανέθρεψαν
και επαίδευσαν τον υιόν τους τούτον Eυδόκιμον, διά τούτο και ο βασιλεύς
Θεόφιλος ετίμησεν αυτόν με το αξίωμα του Kανδιδάτου, και εδιώρισεν αυτόν
να ήναι στρατοπεδάρχης, πρώτον μεν, εις την χώραν των Kαππαδοκών,
έπειτα δε, εις όλην την γην των Pωμαίων. Ήτον γαρ ο Άγιος μία ζυγαρία
της δικαιοσύνης, και ένας κανών, οπού εφύλαττε κάθε ισότητα. Kαι έκαμνε
μεν καθ’ εκάστην ημέραν πολλάς ελεημοσύνας εις Eκκλησίας, εβοήθει δε εις
χήρας και ορφανά, και απλώς ειπείν, κάθε είδος αρετής εμεταχειρίζετο ο
αοίδιμος. Kυριευθείς δε από σωματικήν ασθένειαν, παρέδωκε την ψυχήν του
εις χείρας Θεού. Oι δε δούλοι αυτού φυλάττοντες την παραγγελίαν οπού
τοις έδωκεν, έθαψαν αυτόν μαζί με τα ρούχα και υποδήματά του. Oύτος ο
αοίδιμος εδοξάσθη παρά Θεού με πολλά θαύματα, τα οποία τώρα δεν
ημπορούμεν να αναφέρωμεν. H δε του λειψάνου αυτού μετακομιδή εις την
Kωνσταντινούπολιν, έγινε κατά την έκτην του παρόντος Iουλίου. H δε
κοίμησις αυτού έγινε κατά την παρούσαν τριακοστήν πρώτην του αυτού. (Tον
κατά πλάτος Bίον του Aγίου τούτου όρα εις το Nέον Eκλόγιον. O δε
ελληνικός Bίος τούτου σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη των Iβήρων, και εν
άλλαις, ου η αρχή· «Eυδοκίμου του φερωνύμως κατά Θεόν ευδοκιμήσαντος»,
συνεγράφη δε υπό του Mεταφραστού.)
(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Για τα θαύματά του ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς γράφει: «Ένας
φρενοβλαβής άνδρας άγγιξε τον τάφο του και έγινε αμέσως υγιής. Το ίδιο
και ένα παιδί. Μετά από δεκαοκτώ μήνες, η μητέρα του άνοιξε το φέρετρό
του και βρήκε το σώμα του σαν να ήταν ακόμη ζωντανό, χωρίς σημάδια
σαπίλας ή φθοράς. Μια υπέροχη ευωδία αναδιδόταν από το σώμα του αγίου.
Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν αργότερα στην Κωνσταντινούπολη και
ενταφιάστηκαν στην νέα εκκλησία της Αγίας Θεοτόκου που έχτισαν οι γονείς
του δίκαιου Ευδόκιμου.» (Πρόλογος από την Αχρίδα)
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ γής η καλέσας σε, προς ουράνιους σκηνάς, τηρεί και μετά θάνατον,
αδιαλώβητον, το σώμα σου Άγιε· σύ γαρ εν σωφροσύνη και σεμνή πολιτεία,
μάκαρ έπολιτεύσω, μή μολύνας την σάρκα. Διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε
σωθήναι ημάς.
