Η καλύτερη μέθοδος για να διορθώσουμε την κατάσταση μέσα στην Εκκλησία είναι να προσευχόμαστε γι’ αυτήν με κλάμα.
Ο Chavchavadze ένας άγιος της Γεωργιανής εκκλησίας, «αρπάχθηκε» στους ουρανούς, όπου είδε τους αγίους να κλαίνε για την Εκκλησία. Εκεί
προσεύχονται για την Εκκλησία, και αυτή είναι η καλύτερη οδός για να
διορθώσουμε τα πράγματα, όχι η οδός των κρίσεων, των μη σωστών
ενεργειών, των συκοφαντιών, κλπ. Να έχετε λοιπόν μια σωστή, ευθεία
θεώρηση των πραγμάτων και να ενεργείτε στην Εκκλησία με τρόπο εξίσου
σωστό.
Να κλαίτε για την Εκκλησία. Να κλαίτε για όλη την ανθρωπότητα. Γιατί για όλη την ανθρωπότητα; Διότι ολόκληρη η ανθρωπότητα νοσεί…
Προσπαθήστε να μην κατηγορείτε κανέναν, αλλά να προσεύχεσθε για τους άλλους.
Με τη μετάνοιά μας, δε ζούμε μόνο το ατομικό μας δράμα· ζούμε μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας την τραγωδία όλου του κόσμου, το δράμα της ιστορίας του από την αρχή του χρόνου.
Με τη μετάνοιά μας, δε ζούμε μόνο το ατομικό μας δράμα· ζούμε μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας την τραγωδία όλου του κόσμου, το δράμα της ιστορίας του από την αρχή του χρόνου.
Τα δάκρυα είναι απαραίτητα στην προσευχή και γενικά στην πνευματική ζωή. Δεν χρειάζονται πολλά δάκρυα, αλλά έστω και μια σταγόνα με εσωτερικό καρδιακό πένθος. Αυτό
το πένθος έχει μεγάλη σημασία. Είναι αδύνατη η κατάνυξη χωρίς δάκρυα.
Τα δάκρυα είναι ένδειξη ότι ο νους ενώθηκε με την καρδιά εν Αγίω
Πνεύματι, γι’ αυτό οι Πατέρες δίδουν μεγάλη σημασία στα δάκρυα κατά την
προσευχή.
«Η ζωή των άλλων έχει για μένα μεγαλύτερη αξία από τον ίδιο τον εαυτό μου, από την ίδια τη ζωή μου». Όταν καταλάβετε αυτό, δεν θα υπάρχουν πια προστριβές μεταξύ σας. Η λύση ενός προβλήματος ή μιας διαμάχης δεν εξαρτάται από τις τυπικές διαδικασίες, ούτε από τον τρόπο συμπεριφοράς, αλλά από την απόφαση να υπομείνουμε το παν. Ο καθένας μας οφείλει να έχει για τους άλλους την αγάπη της μητέρας.
Γνωρίζω μόνο ότι δεν είναι δυνατό να σωθεί ο κόσμος
διαφορετικά, παρά μόνο με το «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς
αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» [Ματθ. 6,12.].
Η δύναμη λοιπόν αυτή της συγχωρήσεως για τις πληγές που μας προξένησαν εκπορεύεται από το Πνεύμα το Άγιο. Αυτή
ήταν φυσική στον άνθρωπο πριν από την πτώση του, αλλά τώρα είναι για
μας υπερφυσική. Εμείς δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε με δική μας δύναμη
για τον πόνο που ζήσαμε.
Ο Θεός θέτει αυτή την προϋπόθεση: «Συγχωρήστε και ο Πατέρας θα σας συγχωρήσει».
…Σας παρακαλώ, κάντε το αυτό γιά μένα, κάντε αυτή την ηρωική
χειρονομία, συγχωρήστε όλους και κατακρίνετε μόνο τον εαυτό σας. Με τον
λογισμό μας, δηλαδή, να μην είμαστε διατεθειμένοι να κρίνουμε τούς
άλλους, παρά μόνο εμάς. Και όταν θα πούμε: «Συγχώρησον», θα το πούμε με
κατάσταση πνεύματος να μην κρίνουμε κανέναν.
Ο Κύριος προσηύχετο υπέρ των σταυρωτών Αυτού: «Πάτερ, άφες αυτοίς• ου γαρ οίδασι τί ποιούσιν».
