»Και είπεν ο Θεός γενηθήτω φως και εγένετο φως… Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. καὶ ἐγένετο οὕτως».
Ο κόσμος έγινε επειδή το ήθελε ο Θεός. Εμείς δεν έχουμε την επιθυμία, δεν αγαπάμε αυτό που έφτιαξε ο Θεός. Και για αυτό δεν έχει διάρκεια να ζήσει.
Αυτός που θέλει να αλλάξει τον κόσμο δεν χρειάζεται να έχει τίποτα απολύτως. Αρκεί να έχει αυτό που είχε ο Θεός! Την θέληση!
Αλλά να είναι αληθινό, να είναι πραγματική αυτή η επιθυμία. Να θέλει να αλλάξει ο κόσμος. Να γίνει καλύτερος.
Δεν χρειάζεται ούτε γνώση ούτε χρήματα, ούτε άνθρωποι, ούτε τίποτε.
Αρκεί να θέλει πραγματικά να αλλάξει ο κόσμος.
Και αν θέλει να αλλάξει ο κόσμος πραγματικά τότε θα έχει ταυτιστεί με το θέλω του Θεού.
Και ο Θεός όπως ήθελε και έφτιαξε τον κόσμο, έτσι αυτός ο μικρός και ασήμαντος άνθρωπος, θα ξαναφτιαχτεί ο κόσμος από τον Θεό γιατί το θέλει ένας άνθρωπος.
Και όπως ο Νώε ήταν ένας άνθρωπος που είχε την χάρη του Θεού και ξαναέγινε πάλι ο κόσμος από τον Νώε, έτσι και τώρα.
Μπορεί οι άνθρωποι να μην θέλουν να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Ή και αν το θέλουν το θέλουν με λάθος τρόπο.
Πρέπει να το θέλει, όποιος το θέλει, αγνά ανεπιτήδευτα ανιδιοτελώς, χωρίς εγώ, χωρίς πονηριές, χωρίς όφελος χωρίς κέρδος, απλά πρέπει να είναι μια επιθυμία καρδιακή, ειλικρινής.
Πρέπει αυτός ο άνθρωπος να νιώθει όπως ένιωσε ο Θεός λίγο πριν φτιάξει τον κόσμο.
Όταν ο Θεός πήρε απόφαση να φτιάξει τον κόσμο, το ήθελε και τον έφτιαξε.
Και τόσο απλά ο Θεός είπε γεννηθήτω το φως και εγένετο φως. Γεννηθήτω το στερέωμα και εγένετο το στερέωμα.
Ο κόσμος έγινε μέσα σε επτά ημέρες. Δεν έχει σημασία αν είναι συμβολικός ο αριθμός, αν είχε μεγάλη διάρκεια να γίνει ο κόσμος.
Πάντως ο Θεός μόνο με τον λόγο του και με την θέληση του έφτιαξε όλο τον ορατό και αόρατο κόσμο.
Όποιος άνθρωπος ή όποιοι άνθρωποι θέλουν να ξαναφτιαχτεί πάλι αυτός ο κόσμος καινούργιος, θα γίνει αν μόνο το θέλουν ειλικρινώς και από αγάπη, όπως το ήθελε ο Θεός.
Και όλοι σήμερα αυτοί που τάχα αγωνίζονται για το καλό του κόσμου και της ανθρωπότητας, είναι μια υποκρισία, είναι ένας εγωισμός, ένα κόμπλεξ, απέναντι στον Θεό, το ότι νιώθουμε ότι είμαστε σπουδαίοι, ενώ δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε το ελάχιστο στο να συντηρήσουμε το πιο ελάχιστο αυτού του κόσμου.
Και ο Θεός έφτιαξε τα πάντα αυτό το άπειρο και αχανές σύμπαν που δεν μετριέται ανθρωπίνως και δεν κατάφερε σήμερα ο άνθρωπος με όλη την τεχνολογία και την επιστήμη να φτάσει έστω στο ελάχιστο, σε αυτό στο που βρίσκεται αυτός ο ορατός και άπειρος κόσμος του σύμπαντος.
Όμως ένας μικρός και ασήμαντος άνθρωπος που λέγεται άγιος Πορφύριος, μαρτύρησε σε ένα σπουδαίο αστροφυσικό όταν ερωτήθηκε για το σύμπαν, εάν είναι το σύμπαν άπειρο ή πεπερασμένο. Ο Άγιος του απάντησε ότι είναι πεπερασμένο!
«Έφτασα μέχρι την άκρη του σύμπαντος και το είδα προσωπικώς» – συμπλήρωσε ο Άγιος Πορφύριος…
Επίσης, όταν ο Άγιος ερωτήθηκε τι είναι πέρα από αυτό το σύμπαν το πεπερασμένο…. απάντησε: «Το χάος».
Ο Άγιος έπεισε αυτόν τον σπουδαίο αστροφυσικό ότι όσες γνώσεις είχε αυτός μέσα από τα χρόνια της επιστήμης, τις είχε ο άγιος Πορφύριος χωρίς να έχει ανοίξει ένα βιβλίο με την χάρη του Θεού!
Αυτό ήταν μια απόδειξη ότι γνώριζε καλύτερα το σύμπαν από αυτόν τον σπουδαίο επιστήμονα.
Δυστυχώς σήμερα, όλοι μας ανεξαιρέτως της επιστήμης είτε γιατροί, είτε φυσικοί, είτε μαθηματικοί, καυχώνται για την γνώση τους και την επιστήμη τους.
Όμως είναι μία περιορισμένη γνώση των ανθρώπων, που και αυτή η γνώση πάλι με την χάρη του Θεού είναι.
Ας γνωρίζουμε όλοι μας ότι όσο γνωρίζουν τον κόσμο οι Άγιοι με την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, δεν τη γνωρίζει κανείς.
Επομένως, θα είναι καλό να ανατρέξουμε και να πηγαίνουμε σε ανθρώπους που έχουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και οι οποίοι θα μας οδηγήσουν «εις πάσαν την αλήθειαν» για οποιαδήποτε επιστήμη.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι σήμερα όλοι μας, έχουμε καλυφθεί πίσω από την μικρή γνώση της επιστήμης που κατέχει ο καθένας, αγνοώντας ότι αυτοί που κατέχουν όλες τις επιστήμες είναι οι άγιοι, αφού κατέχουν τον Θεό!
