π. Συμεών Κραγιόπουλος
Ο θησαυρός της Ελλάδος, ο θησαυρός μας είναι η Ορθοδοξία. Αν αυτό το καταλάβουμε…
Όχι βέβαια να το πάρουμε σαν να είναι εμπόρευμα η ορθοδοξία το οποίο εξάγουμε, για να το πουλάμε. Κυρίως το βίωμα της ορθοδοξίας, το να ζούμε ορθόδοξα, αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Έτσι και γενικότερα. Τι μπορείς να κάνεις, άνθρωπέ μου, ως χριστιανός; Λίγο πολύ θα είσαι αδικημένος σ’ αυτό τον κόσμο, θα είσαι περιφρονημένος, θα κινδυνεύεις, λίγο πολύ θα σου λείπουν αυτά που έχουν οι άλλοι. Εάν προσπαθείς βέβαια, σώνει και καλά, να τα έχεις κι εσύ, βγαίνεις τότε από το στοιχείο σου, βγαίνεις από την αλήθεια του Ευαγγελίου. Εμείς το Ευαγγέλιο θα έχουμε, τον Χριστό θα έχουμε, που είναι μια ελπίδα, μια πραγματικότητα, η οποία αρχίζει μεν από δω, αλλά κυρίως πηγαίνει πέρα από τον τάφο.
Ποιος χριστιανός σήμερα – εκτός ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων – δεν θεωρεί ό,τι πολυτιμότερο το να ζει την παρούσα ζωή; Μην τυχόν συμβεί τίποτε και χάσει την παρούσα ζωή. Και με την έννοια δηλαδή ότι τη θέλει τη ζωή – θέλει να ζει, να υπάρχει – αλλά και με την έννοια ότι προσπαθεί να λάβει μέτρα, το ένα, το άλλο, ότι θα εργαστεί, θα κοπιάσει, για να εξασφαλίσει τη ζωή. Ελάχιστοι χριστιανοί δεν είναι επηρεασμένοι από ένα τέτοιο πνεύμα.
Βλέπετε, λοιπόν, ακόμη μια φορά πόσο ξένοι και μακριά είμαστε από το αληθινό πνεύμα του Ευαγγελίου, από το αληθινό χριστιανικό πνεύμα. Πώς μπορούμε μετά να είμαστε χριστιανοί; Πρέπει να το προσέξουμε αυτό. Πασχίζεις να είσαι χριστιανός με τις δικές σου δυνάμεις, με τα δικά σου φρονήματα. Γίνεται αυτό;
