Ὅταν, πρίν ἀπό ἀρκετά χρόνια, ἐμφανίσθηκε ἡ ἀσθένεια τοῦ ἔϊτζ, ἕνας δημοσιογράφος καί συγγραφέας (Ν. Δήμου) ἔγραψε ἕνα ἄρθρο μέ τίτλο «ἐπιστροφή τῶν τύψεων» καί ὑποστήριξε, χωρίς πολλά λόγια καί περιστροφές, τήν ἑξῆς τοποθέτηση: Καλά χαιρόμασταν μέχρι τώρα τόν ἔρωτα. Ἤρθε τώρα αὐτή ἡ ἀρρώστια καί μᾶς γέμισε τύψεις! Τί κατάρα, τί συμφορά παγκόσμια!
* * *
Στήν ἐποχή μας ἡ ἐνοχή εἶναι παρεξηγημένη ἔννοια. Ἀπό τή μιά πλευρά εἶναι νοσηρό, νά φορτώνουμε τόν κόσμο μέ ἀνόητες ἐνοχές. Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως, ἡ κατάπνιξη καί ἀπώθηση τῶν ἐνοχῶν δημιουργεῖ τέρατα, προκαλεῖ πνευματική ἀναισθησία.
Τό πρόβλημα δέν εἶναι, ἄν εἶσαι περισσότερο ἤ λιγώτερο ἔνοχος. Τό πρόβλημα εἶναι, ἐνώπιον τίνος (ποιοῦ) εἶσαι ἔνοχος. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶδε αὐτό τό πρόβλημα δικαστικά. Ἡ Ἐκκλησία τήν ἐνοχή τήν ὀνομάζει ἁμαρτία. Καί ἁμαρτία σημαίνει, ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου νά ἀγαπήσει τόν Θεό.
Τό μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης προσφέρει τή δυνατότητα νά ξαλαφρώσουμε ἀπό τό βάρος τῶν τύψεων, νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τό τούς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεως, νά λάβουμε συγχώρηση ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό. Πόσο ἀνακουφίζεται καί ἁγνίζεται ἡ καρδιά. Ὄχι μέ τήν ἐπιπόλαιη, τυπική, ἐξωτερική ἀλλά μέ τήν παστρική, ξεκάθαρη καί εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση. Πόσο καθαρίζεται καί φωτίζεται ἡ καρδιά. Χωρίς ἐξομολόγηση ὁ χριστιανός μένει ἀσυγχώρητος.
* * *
Σφάλλουν ὅσοι ἀναβάλλουν. Ἰσχύει πολύ περισσότερο καί σ᾿ αὐτή τήν περίπτωση τό σύνθημα: ὁ δρόμος τοῦ αὔριο ὁδηγεῖ στήν πόλη τοῦ ποτέ.
Πλανῶνται, ὅσοι τό μεταθέτουν στά γηρατειά. Δέν ξέρουν, ἄν θά φθάσουν. Καί δέν εἶναι ἀσφαλεῖς, γιατί δέν ξέρουν ἄν θά ἔχουν τή δυνατότητα τότε νά μετανοήσουν.
Ἡ ζωή στή ἁμαρτία πολλά χρόνια ἀποκτᾶ ρίζες βαθειές, πού δέν ἀποκόπτονται εὔκολα. Ἡ συνήθεια γίνεται δεύτερη φύση. Ὁ θάνατος ἔρχεται, σάν κλέφτης, τή νύκτα χωρίς νά τόν περιμένουμε.
• Ἐάν βρισκόταν τό φάρμακο τοῦ καρκίνου, κανένας καρκινοπαθής δέν θά ἀνέβαλε νά τό πάρει.
• Ἐάν χαρίζονταν τά δάνεια, κανένας χρεώστης δέν θά ἀρνιόταν τήν χάρη.
• Ἐάν δινόταν ἀπελευθέρωση στούς αἰχμάλωτους, κανένας δέν θά προτιμοῦσε τά δεσμά.
Εἴμαστε ἄρρωστοι, χρεῶστες καί αἰχμάλωτοι στά πάθη καί στήν ἁμαρτία. Κάθε παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ εἶναι πνευματική δουλεία. Ὅπως ὁ ἀετός, ἔστω καί ἕνα δακτυλάκι του νά εἶναι πιασμένο στό δόκανο, δέν μπορεῖ νά φύγει, νά πετάξει, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι ὑποδουλωμένος καί στό πιό μικρό πάθος, δέν μπορεῖ νά ζήσει τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία.
* * *
Ὁ Χριστός μᾶς προσκαλεῖ: Ἐλᾶτε κοντά μου ὅλοι οἱ κουρασμένοι καί φορτωμένοι· καί Ἐγώ θά σᾶς χαρίσω ἀνάπαυση. Ἔγκαιρα καί εἰλικρινά. Θά δοκιμάσετε τήν ἀνεκλάλητη χαρά. Θά αἰσθανθεῖτε βαθειά ἀνακούφιση. Χωρίς μετάνοια καί ἐξομολόγηση δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Αρχιμαδρίτη Ιωήλ Νικολάου
