Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης
– Είμαστε ένα σώμα αγάπης. Όλα τα υλικά αγαθά είναι ένα τίποτε, ενώ ο άνθρωπος είναι το παν. Τίποτε το πιο πολύτιμο από τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο. Ο άνθρωπος, χάρις στην ψυχή του, είναι αθάνατος. Ενώ όλα τα υλικά πράγματα είναι φθαρτά και εφήμερα, σκιά που φεύγει. Όλα είναι του Θεού, τίποτε δικό μας. Άνθρωπε! Εκτίμα την αξία του ανθρώπου, εικόνος του Θεού. Και στον καιρό της ανάγκης του, μην του στερήσης κάθε υλική βοήθεια.
– Κύριε, αξίωνέ με να βλέπω τις αμαρτίες μου και να παραβλέπω τα αγνοήματα των αδελφών μου, περιφρονώντας τον εαυτό μου, παραδεχόμενος ότι είμαι ο πρώτος των αμαρτωλών. Χωρίς να μισώ βαθύτατα τον «παλαιό» άνθρωπο που φέρω μέσα μου, πώς θα σωθώ; «Ει τις έρχεται προς με και ου μισεί την εαυτού ψυχήν (δηλαδή: τη ζωή του), ου δύναται μου μαθητής είναι» (Λουκ. ιδ’ 26).
– Το κύριο γνώρισμα της παρούσης, προσκαίρου ζωής είναι ο πειρασμός.
– Τι είναι γλυκύτερο από την αγάπη; Και όμως, δεν την επιδιώκουμε. Γιατί; Γιατί αγαπάμε υπερβολικά τη σάρκα μιας και, μαζί της, κάθε τι το σαρκικό, το υλικό, το γήινο. Λοιπόν, ας περιφρονήσουμε τη σάρκα και ας ακολουθούμε το πνεύμα, νεκρώνοντας τα έργα της σαρκός με τη δύναμι του πνεύματος.
– Η φιλαργυρία προέρχεται από τον Διάβολο. Η γενναιοδωρία, από τον Θεό. Όποιος έχει την αγάπη του Θεού, δεν λογαριάζει τα υλικά πράγματα. Αδιαφορεί γι’ αυτά χάριν του Θεού της αγάπης. Αμήν.
