του Γέροντα Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτη
Δέν ὑπάρχουν πρέπει στήν χριστιανική ζωή. Τό πρέπει εἶναι ἀπόρροια τοῦ νοός.
Τό πρέπει τό βγάζω ὡς λογικό συμπέρασμα ἐγώ, ὅτι ἐφ’ ὅσον τό Εὐαγγέλιο λέγει ἔτσι καί ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶπε ἐκείνη τήν παραβολή καί ἔκανε ἐκεῖνο τό θαῦμα καί εἶπε «μακάριοι» οἱ τάδε, ἄρα πρέπει ἐγώ αὐτό νά κάνω ἀκριβῶς.
Τό πρέπει δέν συγκινεῖ.
Τό πρέπει σοῦ δίνει τήν αἴσθηση τῆς σκλαβιᾶς, σέ κάνει νά μήν θέλεις νά προχωρήσεις.
Τό πρέπει δέν ὑποκινεῖ τόν Θεόν οὔτε τήν καρδιά οὔτε τίποτε.
Τό
πρέπει ἀναφέρεται μόνο στήν ἀνθρώπινη βούληση, στήν ἀνθρώπινη ἔνταση, ἡ
ὁποία πάντοτε ξέρομε ὅτι εἶναι κάτι τό ὁποῖο σπάει πάρα πολύ εὔκολα.
Πρέπει δέν ὑπάρχει.
Δέν μπορῶ νά πῶ: «Τί πρέπει νά κάνω τώρα;».
Θά πρέπει ἡ ψυχή μόνη της νά προχωρήσει στήν ἐποπτεία της, στήν αἴσθησή της.
