Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Άρθρο του αρχιμ. Ειρηναίου Λαφτσή, Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξ/πόλεως

Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Τυφλού ολοκληρώνεται ο εορτολογικός κύκλος που είναι αφιερωμένος λατρευτικά στην Ανάσταση του Χριστού με την εορτή της αποδόσεως του Πάσχα.

 Για ολόκληρο τον κόσμο, χριστιανικό και μη, η Ανάσταση του Κυρίου μας είναι το πιο αδιαμφισβήτητο γεγονός στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Έχει αποδειχθεί η Ανάσταση του Χριστού με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Πρώτοι οι μαθητές, έπειτα οι χιλιάδες μάρτυρες και άγιοι, αργότερα η χειρόγραφη παράδοση. Συγχρόνως από μελετητές και ιστορικούς, χριστιανούς και μη, από ερευνητές και επιστήμονες, όλοι κατέληξαν με αποδεικτικά στοιχεία ότι ο Χριστός αναστήθηκε. Η μεγαλύτερη, όμως, απόδειξη της Αναστάσεως είναι η Εκκλησία, όπου μέσα σ’ αυτήν οι άνθρωποι συναντούν τον αναστημένο Χριστό και μπολιάζονται δια του Βαπτίσματος και της Θείας Ευχαριστίας με την αθανασία μέσω του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.

Στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης το δόγμα της αναστάσεως των νεκρών δεν είναι άγνωστο στον ισραηλιτικό λαό, που το γνώριζε από την αιγυπτιακή θρησκεία, αλλά και από την πίστη των εβραίων για την προσδοκία του ερχομού του Μεσσία, ο οποίος (Μεσσίας) «...Κύριος θανατοῖ καὶ ζωογονεῖ, κατάγει εἰς Ἅδου καὶ ἀνάγει». (Α’ Βασ. 2, 6)

Στην Αγία Γραφή αναφέρονται οκτώ αναστάσεις νεκρών, τρεις στην Παλαιά Διαθήκη και πέντε στη Καινή.

Η αναστάσεις νεκρών στην Παλαιά Διαθήκη είναι οι εξής τρεις:
α) Η ανάσταση του γιού της χήρας από τα Σαρεπτά της Σιδώνας, τον οποίο ανέστησε κατόπιν προσευχής στο Θεό ο προφήτης Ηλίας. (Γ’ Βασ. 17, 20-24)
β) Η ανάσταση του γιου μιας σουναμίτιδος γυναίκας, τον οποίο πάλι με προσευχή ανέστησε ο προφήτης Ελισσαίος. (Δ’ Βασ. 4, 32)
γ) Η ανάσταση ενός νεκρού ανδρός που τοποθέτησαν στον τάφο του προφήτη Ελισσαίου και αναστήθηκε. (Δ’ Βασ. 13, 21)

Στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται πέντε αναστάσεις. Τρεις τελούνται από τον Χριστό, μία από τον απόστολο Πέτρο και μία από τον απόστολο Παύλο.
α) Η ανάσταση του γιου της χήρας της Ναΐν από τον Χριστό (Λουκ. 7, 11-17).
β) Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου από τον Χριστό μπροστά στους γονείς της και στους τρεις μαθητές Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη (Λουκ. 10, 40-56, Ματθ. 9, 18-26 και Μαρκ. 5, 22-43).
γ) Η ανάσταση του τετραήμερου θανόντα Λαζάρου από τον Χριστό (Ιωαν. 11, 17-45).
δ) Η ανάσταση της Ταβιθάς ή Δορκάδος στην Ιόππη από τον απόστολο Πέτρο (Πραξ. 9, 32-42).
ε) Η ανάσταση του Εύτυχου στην Τρωάδα από τον απόστολο Παύλο (Πραξ. 20, 8-11).

Οι αναστάσεις είναι θαυματουργικές ενέργειες του Χριστού ή στο όνομα του Θεού με σκοπό, όπως λέει ο ίδιος ο Χριστός, να αποδειχθεί ότι είναι ο απεσταλμένος του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου και ότι είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου• «ἐγὼ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ιωαν. 11, 25) και «ἴνα πιστεύσωσιν ὅτι σὺ μὲ ἀπέστειλας» (Ιωαν. 11, 42).

Για την Εκκλησία και τη θεολογία της, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα από τις Οικουμενικές Συνόδους και κυρίως την Δ’ στην Χαλκηδόνα, ο θάνατος και η Ανάσταση του Κυρίου αποτελούν το θεμέλιο της διδασκαλίας της. Ο Ιησούς Χριστός δεν σαρκώθηκε μόνο για να σταυρωθεί και να πεθάνει και με τον τρόπο αυτό να καθαρίσει τους ανθρώπους από την αμαρτία και τον θάνατο, αλλά για να αναστηθεί έτσι ώστε το αναστημένο ανθρώπινο σώμα, ζωντανό, να επιστρέψει και να γίνει μέρος της θεότητας και του Παραδείσου. Σ’ αυτήν την βεβαιότητα στηρίζεται ολόκληρη η χριστιανική πίστη «ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον ᾿Ιησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ» (Ρωμ. 10, 9). Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού η χριστιανική θρησκεία θα είχε ταφεί τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ στον τάφο μαζί με τον Χριστό. Όμως, ο Χριστός αναστήθηκε μετά από τρεις μέρες και μαζί του η χριστιανική πίστη και από τον κενό τάφο ξεπήδησε η Εκκλησία, η ανατολή δηλαδή μιας νέας ζωής για την ανθρωπότητα, μιας αναδημιουργίας και ανακαίνισης του κάθε ανθρώπου. Αυτό το φως της νέας ανατολής ήταν ο αναστημένος Ιησούς Χριστός.

Το αποτέλεσμα της Αναστάσεως του Χριστού ήταν άμεσο. Ο θάνατος μετατρέπεται σε ύπνο, και ο άνθρωπος επανέρχεται στο αρχικό του κάλλος. Όπως ο Χριστός αναστήθηκε έτσι θα αναστηθούμε κι εμείς κατά την Δευτέρα Παρουσία. Με την ανάσταση του ανθρωπίνου σώματος διά του Ιησού Χριστού ο καθένας μας απεγκλωβίζεται από τη φθορά και γίνεται άφθαρτος, αθάνατος και αιώνιος, και φωνάζει μαζί με τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο «Ποῦ εἶναι λοιπόν ἅδη ἡ νίκη σου; Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἔχεις πιά ὁριστικά κατανικηθεῖ. Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί οἱ δαίμονες ἔχουν στά βάραθρα τῆς ἀπώλειας γκρεμιστεῖ. Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί χαίρουν οἱ Ἄγγελοι. Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἡ ζωή παντοῦ βασιλεύει. Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί δέν θά μείνει πιά κανένας νεκρός στό μνῆμα. Γιατί μέ τήν Ἀνάστασή Του ὁ Χριστός ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς ἀναστάσεως ὅλων ὅσων ἔχουν κοιμηθεῖ. Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ ἐξουσία στούς ἀπέραντους αἰῶνες».

Ο Χριστός ήρθε ως άνθρωπος στη γη, πήρε το ανθρώπινο σώμα, έπαθε, πέθανε και ετάφη. Αναστήθηκε με το ανθρώπινο σώμα για να το αφθαρτοποιήσει και να το ανεβάσει στον ουρανό για να θεωθεί. Ας ακολουθήσουμε όλοι την πορεία αυτή όσο δύσκολη κι αν είναι.

† Αρχιμ. Ειρηναίος Λαφτσής