π.λίβυος
Ας μην μένουμε ποτέ στην μορφή που έχει η
φοβία μας π.χ δεν φοβάσαι το σκοτάδι ή την σφίγγα ή το αεροπλάνο. Αυτά
είναι σύμβολα του φόβου. Είναι μορφές που διαλέγει το εγώ για να
περιορίσει και να συγκεκριμενοποιήσει το βαθύτερο άγχος. Επιλέγει ένα
αντικείμενο ή μια εικόνα για να μην σκορπάει σε όλα και χάνεται. Έτσι
κρύβει και την αιτία.
Ας πούμε ένα παράδειγμα που έχει σχέση
με εκείνους που λέμε ότι θέλουμε να ανήκουμε στο χώρο της εκκλησίας; Π.χ
Όταν μιλάμε πολύ και με εμμονική αγωνία για τον θάνατο δεν φοβόμαστε
τον θάνατο, αλλά σαφέστατα την ζωή. Η ζωή με τις ευθύνες, τον πόνο, τις
επιθυμίες και τις ορμές είναι που μας αγχώνει. Η εμμονή με τον «θάνατο»
γίνεται γλωσσικό σύμβολο για να κρύψει την αιτία του φόβου. Στην ζωή
κρύβεται η αγωνία. Ο Χριστός δεν ζητάει να μείνουμε κοντά του από φόβο
αλλά από έρωτα. Δεν θα κριθούμε για το πόσο φοβηθήκαμε αλλά για το πόσο
τελικά αγαπήσαμε.
