Στην φωτογραφία αυτή, είναι η γη και ουρανός που ζω και βλέπω κάθε μέρα.
Τα Αστερούσια Όρη, η θάλασσα του Λυβικού Πελάγους κι ο ουρανός της Κρήτης.
Η αληθινή φύση μας είναι σαν τον ουρανό αυτόν. Γεμάτη φως.
Είμαστε εικόνες του Θεού. Γεμάτοι από το φως και την Χάρη Του.
Που και πού έρχονται κάτι σύννεφα και καλύπτουν τον ουρανό μας, γκριζάρουν το νου, είναι οι σκέψεις και οι λογισμοί μας.
Κι άλλες φορές μαυρίζει τόσο πολύ, που αστραπές και κεραυνοί σκορπάνε τον φόβο και την ταραχή. Είναι τα δύσκολα συναισθήματα, οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες, σκέψεις που σε τρελαίνουν.
Όμως η φύση που μας έδωσε ο Θεός είναι πιο δυνατή. Ο ουρανός όσο σύννεφα κι αν έρθουν όσο γκρίζο κι αν πέσει δεν μπορεί να χάσει την λάμψη του. Το μαύρο είναι φαινομενικό και παρωδικό, το φως αιώνιο. Πίσω από τα σύννεφα ότι κι αν γίνει θα υπάρχει πάντα φως και γαλάζιο.
Γι’ αυτό και πάλι το φως κερδίζει, ο ουρανός αδειάζει από τα λογής λογής σύννεφα και καταιγίδες και πάλι η ηρεμία απλώνεται στην ψυχή μας.
Τον Χριστό δεν μπορεί να τον κρύψει κανείς, ότι κι αν κάνουμε αυτός θα ζει μέσα μας, ήρθε για να μας σώσει κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αλλάξει.
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος