Σκέφτεσαι να κοινωνήσεις και με ρωτάς τι πρέπει να κάνεις, εννοώντας βέβαια πόσο θα νηστέψεις και τι θα κάνεις με το σεξ. Ξεχνάς όμως το σημαντικότερο, ότι τον Χριστό δεν τον έχεις στην καρδιά και στην ζωή σου, αλλά στο τοίχο του σπιτιού σου.
Είναι ένα κάδρο κρεμασμένο που το κατεβάζεις στους φόβους και τις ανασφάλειες σου, και το κρεμάς πάλι όταν νιώσεις δυνατή και εξασφαλίσεις αυτό που ζήτησες.
Ο Χριστός δεν παίζει κανένα ρόλο στην καθημερινότητα σου. Τον έχεις στο κάδρο και τον ξεσκονίζεις μονάχα όταν έχεις ανάγκη.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο αμάρτημα σου. Ότι ζεις σαν να μην ήρθε ποτέ εκείνος στο κόσμο. Αυτό έλεγε ο μακαριστός π. Αλέξανδρος Σμέμαν, "Οι Χριστιανοί ζούμε σαν να μην ήρθε ποτέ ο Χριστός στο κόσμο. Αυτή είναι η μόνη ουσιαστική αμαρτία μας. Από εκεί ξεκινάνε και όλες οι άλλες".
Δηλαδή όταν θέλω να κοινωνήσω θα νηστεύσω; Θα ασκηθώ στην εγκράτεια; Σαφέστατα. Αλλά όλα αυτά δεν θα γίνουν αποσπασματικά. Δεν θα θυμάμαι την εγκράτεια, την νηστεία και προσευχή, όταν θέλω να λάβω την Θεία Κοινωνία και μετα θα τα εγκαταλείπω πάλι για την επόμενη φορά.
Η νηστεία, η προσευχή, ο καθημερινός αγώνας να πλησιάσω κατά το δυνατόν τις εντολές του Χριστού, η εγκράτεια και μετάνοια, είναι καθημερινός τρόπος ζωής. Έτσι ζω και υπάρχω. Έτσι μεταμορφώνομαι, μεταπλάθομαι και θεραπεύομαι ως ύπαρξη.
Η κοινωνία με τον Χριστό δεν είναι μια τυπική μαγική πράξη μερικών λεπτών στην Εκκλησία. Είναι ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ. Καθημερινά ζω μαζί Του.
Δηλαδή της ένωσης προηγείται η σχέση. Αυτό μην το ξεχνάτε ποτέ. Δεν μπορείς να ενωθείς με έναν άνθρωπο εάν δεν έχεις σχέση μαζί του. Δε μπορείς όλη μέρα να υποτιμάς τον σύντροφο σου, να αδιαφορείς για τις ανάγκες του, να τον ειρωνεύεσαι και βρίζεις και το βράδυ να επιζητείς την σεξουαλική συνεύρεση μαζί του. Δε μπορεί να γίνει αυτό, κι εάν γίνει θα είναι ψεύτικο. Διότι της ενώσεως προηγείται η σχέση.
Η μετάληψη του σώματος και του αίματος του Χριστού, είναι το αποτέλεσμα και η κορύφωση μιας καθημερινής σχέσης με τον Θεό. Αγαπώ τον Χριστό, θέλω να ζω μαζί του, να τον σκέφτομαι, να προσεύχομαι, να του μιλάω, να τον ακολουθώ, να τον κοινωνώ. Να βλέπω, να ακούω και να αισθάνομαι όπως εκείνος τα πάντα. Τους ανθρώπους, την φύση, τα ζώα, την κτίση ολάκερη. Όλα να τα βλέπω μέσα από την δική Του ματιά. Ο Χριστός να είναι η ζωή μου και όχι το κάδρο του σπιτιού μου.
