Πώς μπορούμε να αγαπούμε τους ανθρώπους παρά τις αμαρτίες και τα ελαττώματά τους;
Ακόμη κι όταν δίδουμε στους έχοντας ανάγκη, εάν δεν αισθανόμαστε συμπόνια για αυτούς, δεν έχουμε χριστιανική αγάπη (βλέπε Ιωάννου Α΄ 3:16–17). Ο Απόστολος Παύλος δίδαξε ότι όταν έχουμε χριστιανική αγάπη, είμαστε γεμάτοι καλά συναισθήματα για όλους τους ανθρώπους. Είμαστε υπομονετικοί και καλοσυνάτοι. Δεν είμαστε επηρμένοι, ούτε υπερήφανοι ούτε ιδιοτελείς ούτε αγενείς. Όταν έχουμε χριστιανική αγάπη, δεν θυμόμαστε ούτε αγαλλιούμε στο κακό που έχουν κάνει οι άλλοι. Ούτε κάνουμε καλά πράγματα απλώς επειδή είναι προς όφελός μας. Αντιθέτως, μοιραζόμαστε τη χαρά με όσους ζουν με την αλήθεια. Όταν έχουμε χριστιανική αγάπη, είμαστε αφοσιωμένοι, πιστεύουμε τα καλύτερα για τους άλλους, και είμαστε καλοσυνάτοι με αυτούς. Οι γραφές διδάσκουν ότι «η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ». (Βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 13:4–8.)
Ο Σωτήρας ήταν το παράδειγμά μας για το πώς να αισθανόμαστε έναντι των άλλων και να τους συμπεριφερόμαστε. Περιφρονούσε την ανομία, αλλά αγαπούσε τους αμαρτωλούς παρά τις αμαρτίες τους. Είχε συμπόνια για τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τους πτωχούς και τους έχοντας ανάγκη. Είχε τόσο μεγάλη αγάπη που μπορούσε να ικετεύσει τον Επουράνιο Πατέρα μας να συγχωρήσει τους στρατιώτες, οι οποίοι του έβαλαν τα καρφιά στα χέρια και τα πόδια Του (βλέπε Κατά Λουκάν 23:34). Μας δίδαξε ότι εάν δεν συγχωρούμε τους άλλους, ο Πατέρας μας στους Ουρανούς δεν θα μας συγχωρήσει (βλέπε Κατά Ματθαίον 18:33–35). Είπε: «Εγώ, όμως, σας λέω: Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους που σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν, και προσεύχεστε για εκείνους που σας βλάπτουν και σας κατατρέχουν… Διότι, αν αγαπήσετε αυτούς που σας αγαπούν, ποιον μισθό έχετε;» (Κατά Ματθαίον 5:44, 46). Πρέπει να μάθουμε να αισθανόμαστε έναντι των άλλων όπως ο Ιησούς.
