1,26. «το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών, νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις αυτού».
«Αποκεκρυμμένη (η εκκλησία) δια του Θεού», εξαιτίας του σκότους της αμαρτίας και του θανάτου. Και τώρα; «Νυν εφανερώθη», δια του Κυρίου Ιησού Χριστού, «τοις αγίοις αυτού». Αυτή που είναι το πανάγιο μυστήριο «εφανερώθη τοις αγίοις». Η αγιότης στους αγίους. Γιατί έτσι; Για να μη «ρίπτεται ο μαργαρίτης έμπροσθεν των χοίρων». Οι «χοίροι» είναι τα πάθη, τα οποία δεν διακρίνουν τις αγιότητες από τις ηθικές ρυπαρότητες. Είναι οι εραστές των αμαρτιών και των θανατηφόρων παθών, είναι όλοι οι αμαρτωλοί άνθρωποι όλων των γενεών και όλων των αιώνων, εξ αιτίας του σκότους του κακού που τους περιβάλλει.
Γι’ αυτό «κρύψανε» από τον εαυτό τους την μοναδικά σωτηριώδη αγιότητα και ευαγγελία, που είναι: το μυστήριο του Θεού Λόγου.
Και πάλι, αυτό το πανάγιο μυστήριο ήταν «κρυμμένο» από τα μη άγια όντα και «νυν εφανερώθη» με την ενσάρκωση του Θεού Λόγου, με τα πάθη Του, με τον θάνατό Του, την Ανάσταση και την Ανάληψη Του· και με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος «φανερώνεται» σαν Eκκλησία και παραμένει στον κόσμο σαν Εκκλησία.
Και η Eκκλησία είναι: O θεϊκός σκοπός και η έννοια όλων των κόσμων και όλων των όντων και «πρωτίστως» των ανθρώπων. Είναι το Θεϊκό αγιαστήριο, τα «άγια των άγιων» που αγιάζοντας σώζει και σώζοντας αγιάζει κάθε μη άγιο, που δημιουργεί η αμαρτία, το κακό και ο διάβολος· είναι το «ένθεο» κατοικητήριο της Παναγίας Τριάδος, είναι το σώμα της Παναγίας Τριάδος, στο οποίο διαβιώνει ο πιστός «εκ του Πατρός, δια του Υιού, εν Αγίω Πνεύματι». Πραγματικά, είναι το πανάγιο μυστήριο, το παν-μυστήριο, είναι η παναγία αγιότητα, η παν-αγιότητα, είναι η παναγία ευαγγελία, η παν-ευαγγελία.
