Απόψε γιορτάζει ένας αγαπημένος μου άγιος. Ο όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός. Από μικρό παιδί στιγματισμένος από την αρρώστια, όλη η ζωή του σε λεπροκομεία και νοσοκομεία. Χαμένος και αδικημένος στην ζωή απόλυτα. Θα μπορούσε να τα έχει όλα και δεν είχε τίποτε. Όμως βρήκε αυτό που σε κάνει χαρούμενο, που αισθάνεσαι ότι έχεις τα πάντα, που νιώθεις ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου. Τον Χριστό. Αυτός είναι η χαρά μας.
Όλες οι χαρές, ακόμη και όταν δεν το καταλαβαίνουμε, ακόμη και όταν
δεν το αισθανόμαστε έχουν αιτία τον Χριστό.
Αναφέρει ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, « «Ο κόσμος ήταν σκοτεινός και κάποιος έφερε φως και ζεστασιά. Ο κόσμος ήταν θλιβερός επειδή είχε γίνει ένα νεκροταφείο, και κάποιος είπε «δεν υπάρχει πλέον θάνατος». Αυτό ήταν που έκανε ο Χριστός σε αυτό τον κόσμο. Ήταν κρύος, αμαρτωλός και σκληρός, και ήρθε και είπε «χαίρετε». Η πασχαλινή χαρά αποτελεί την αρχή της χριστιανικής εμπειρίας.»
Ο Όσιος Νικηφόρος, είχε όλους τους λόγους και τις αιτίες, να γκρινιάζει,
να διαμαρτύρεται, να απογοητεύεται και απελπίζεται στην ζωή του. Όμως επέλεξε τον δρόμο του Χριστού, της χαράς, του φωτός. Θα μου πείτε μα καλά αυτός από μικρό παιδί λεπρός, άρρωστος, αδικημένος, δεν παραπονέθηκε, δεν λύγισε, δεν απελπίστηκε; Ναι, θα συνέβη κι αυτό. Όμως προσέξτε την διαφορά.
Το πρόβλημα δεν είναι εάν στην ζωή μας κάποτε πέσουμε ψυχολογικά, νιώσουμε απογοήτευση και θλίψη. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν η μιζέρια και η δυστυχία, γίνεται ο κεντρικός ρόλος της ζωής μας. Όταν μεταμορφώνεσαι σε θύμα και ζητάς πάντες να σε λυπούνται και υπηρετούν. Ο όσιος Νικηφόρος, έκανε το αντίθετο, μετέτρεψε το τραύμα του σε θαύμα. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων, ότι οι πληγές και ρωγμές μας μπορούν να γεμίσουν από φως.
