Είναι σημαντικό να έχουμε από την αρχή καλοπροαίρετη αντίληψη για τη ζωή, που να προσανατολίζει προς τη σωστή κατεύθυνση, δηλαδή προς τον Θεό, όλες τις δραστηριότητες και όλη την ύπαρξή μας.
Χωρίς Θεό η ζωή είναι παράλογη, δεν έχει νόημα, δεν είναι τίποτα.
Όμως κοντά στον Θεό, όλα βρίσκουν το νόημά τους.
Η ένωση με τον Θεό πραγματώνεται στην καθημερινότητα κάθε στιγμή.
Κάθε μια από τις πράξεις μας και κάθε μια από τις σκέψεις μας αποτελεί ευκαιρία για να επιτύχουμε αυτή την ένωση.
Ο Θεός είναι δημιουργός των πάντων. Επομένως όλα έχουν ένα θρησκευτικό νόημα, και μπορούν να βιωθούν πνευματικά μέσα από τη σχέση με τον Θεό.
Να γιατί θα δώσουμε λόγο ενώπιον του Θεού για τις παραμικρές λεπτομέρειες της υπάρξεώς μας, για την παραμικρή στάση μας, για τις πιο στοιχειώδεις πράξεις μας, τις πιο ασήμαντες σκέψεις μας.
Κάθε στιγμή, λοιπόν, να είμαστε σε εγρήγορση και καθετί να το ζούμε εν Θεώ.
Προτού επιχειρήσουμε και το πιο συνηθισμένο πράγμα, να επικαλούμαστε τον Θεό και ό,τι και να χάνουμε, να γίνεται με την αίσθηση της παρουσίας του Θεού.
Να κάνουμε τα πάντα εν Θεώ και τίποτα χωρίς τον Θεό.
Σε κάθε πράξη και σε κάθε λογισμό να βάζουμε τον σπόρο της προσευχής.
Κάθε δραστηριότητα να ξεκινά με αίτηση για ευλογία από τον Θεό.
Και όταν ολοκληρώνεται, ας δοξολογούμε τον Θεό για όσα κατορθώσαμε ζητώντας συγχώρεση για όσα παραλείψαμε.
Η δραστηριότητά μας να ολοκληρώνεται, αν όχι μέσα στην προσευχή, τουλάχιστον εν πνεύματι προσευχής.
Διότι η προσευχή είναι το κατεξοχήν μέσο για την ένωσή μας με τον Θεό.
Ας βιάζουμε κάθε μέρα τον εαυτό μας, ώστε να σκεφτόμαστε λιγότερο εμάς τους ιδίους και περισσότερο τον Θεό.
Ας ζούμε λιγότερο για τον εαυτό μας και περισσότερο για τον Θεό.
Έτσι Θα μπορέσουμε να προκόψουμε στον δρόμο της ενώσεως με τον Θεό.
Ας κάνουμε κάθε βράδυ απολογισμό των ατελειών μας και ας μετανοούμε, ζώντας το κάθε πρωί σαν ένα καινούριο ξεκίνημα. Αυτό μας βοηθά να χάνουμε κάθε μέρα ένα βήμα πιο κοντά στον Θεό.
Η ζωή μας να μην είναι στατική αλλά δυναμική.
Με κάθε πράξη που επιτελούμε, μέσα από κάθε σκέψη που κάνουμε, οφείλουμε να «συνάγουμε μαζί με τον Χριστό» (Ματθ. 12, 30· Λουκ. 11, 23), ώστε να ζούμε πλήρως «εν Αυτώ» και «Αυτός εν ημίν».
