Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού
Μία γενέθλιο ημέρα, εορτάζουμε κατά την σημερινή Κυριακή, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.
Και αυτή δεν είναι άλλη, από την ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία, όπως και το ίδιο της το όνομα μαρτυρεί, πενήντα ημέρες μετά την εορτή του Πάσχα, εκπληρώθηκε η υπόσχεση του Χριστού προς τους μαθητές Του, για την κάθοδο του τρίτου προσώπου της Αγίας και ομοουσίου και ζωοποιού και αδιαιρέτου Τριάδος, του Αγίου Πνεύματος.
Έτσι και έγινε, καθώς ο αριθμός των Αποστόλων είχε επανασυμπληρωθεί με την εκλογή, διά κλήρου, από τον Ματθία. Ευρίσκοντο, λοιπόν, στο υπερώο, διότι ακόμη είχαν τον φόβο των Ιουδαίων που τους καταδίωκαν, ώστε η όλη ιστορία και τα γεγονότα περί του Χριστού, να εκλείψουν.
Βουή μεγάλη και θόρυβος ακούστηκε, καθώς το Πνεύμα το Άγιο, με την συμβολική μορφή πυρήνων γλωσσών, τους επισκίασε, καθήμενο επί τας κεφαλάς των, όπως το παρουσιάζουν και οι αγιογράφοι, διανοίγοντάς τους τον νουν και την καρδία, έχοντας, πλέον, εν πληρότητι και Θείο φωτισμό, κατανοήσει πλήρως την Θεότητα και τα λεγόμενα του Κυρίου μας.
Η συνέχεια; Εκθαμβωτική. Στην πόλη των Ιεροσολύμων, λόγω του εορτασμού εκείνης της συγκεκριμένης ημέρας, της εορτής του Θερισμού ή των Εβδομάδων, όπως κατά την Παλαιά Διαθήκη ονομαζόταν και συνέβαινε μία φορά το χρόνο, ευρίσκονταν πλήθη κόσμου.
Τα σημάδια της φύσεως, λοιπόν, τους οδήγησαν έξω από τον τόπο όπου ήταν οι μαθητές συνηγμένοι. Αμέσως μετά το γεγονός, ο Απόστολος Πέτρος, μίλησε στον λαό και ο ανακαινισμένος, πλέον, λόγος του, οδήγησε στον χριστιανισμό 3000 ανθρώπους.
Όλοι τους οι Απόστολοι, διακατεχόμενοι πλέον από την γλωσσολαλία, εκήρυτταν, γινόμενοι κατανοητοί από όλους τους παρευρισκομένους, ανεξαρτήτως εθνικότητας και διαφορετικότητας γλωσσών.
Έτσι λοιπόν,
καθιερώθηκε η ανάμνηση εκείνης της ημέρας, να ορίζεται ως η γενέθλιος
ημέρα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού
μας, έως σήμερα, στο πέρασμα των αιώνων.
Συνοψίζοντας τα γενόμενα αυτής της μεγάλης εορτής, ας σκεφτούμε τι μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτήν, όχι με την κοσμική της έννοια, αλλά με την πνευματική, όπως αρμόζει στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Θα ξεκινήσουμε απλά και θα ολοκληρώσουμε με αυτό που αναφέραμε, περί της καθόδου του Αγίου Πνεύματος, «εν είδει πυρήνων γλωσσών», αναλύοντας το πυρ, τη φωτιά. Διακατέχεται από τρεις ιδιότητες: α) της ζέσης, της θερμότητας, β) του φωτισμού και γ) της κάθαρσης.
Ξεκινώντας από την τελευταία, πρέπει να καθαρίζουμε πάντοτε και ανά τακτά διαστήματα την ψυχή μας. Να αφαιρούμε, τα περιττώματα που οι αμαρτίες μάς αφήνουν, έχοντας καθαρή εξομολόγηση.
Έπειτα, φωτιζόμενοι, ως συνεχιστές των Αγίων Αποστόλων, να διακατεχόμαστε από την αφοβία και την τόλμη, που εκείνοι οπλίστηκαν εκείνη την ημέρα.
Η τόλμη είναι χαρακτηριστικό ημών των Χριστιανών και δεικνύοντάς την έναντι των πολεμίων του Χριστού, υποδεικνύουμε πως η χάρις Του, ποτέ δεν εκλείπει εκ του κόσμου τούτου.
Και τέλος, με την ζέση της πίστεώς μας στον Κύριο, ως μοναδικό όπλο, ώστε να καταφέρουμε να φέρουμε κοντά μας ακόμα και αυτούς τους απίστους, δύσπιστους και τους λανθάνοντες πιστούς.
Δε
χρειάζονται φλυαρίες, προσπάθειες που πολλές φορές πνίγουν τους γύρω
μας, δεν γίνεται να πιστέψει κανείς με το ζόρι, αλλά, απλά
διαχειριζόμενοι αυτές τις τρεις ιδιότητες του πυρός, με σωστό τρόπο,
τους ελκύουμε κοντά μας, προβληματιζόμενους, διερευνητικό τον τρόπο
πολλές φορές, ώστε να καταλάβουν που βασίζεται η πνευματική, ψυχική
υγεία και ομορφιά μας.
Αδελφοί, να βιώνει ο καθένας από εμάς την προσωπική του Πεντηκοστή, καθημερινά, όχι μία φορά το χρόνο, έτσι ώστε η χαρά του Αγίου και τελεταρχικού Πνεύματος, να μεταδίδεται διαδοχικά όπως 2000 χρόνια συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους.
Η Πεντηκοστή ξεκίνησε το έργο των Αποστόλων, αυτοί το μετέδωσαν στους Αγίους Πατέρες μας, κι εμείς ως άλλοι σκυταλοδρόμοι, θα πρέπει να το παραδώσουμε στις επόμενες γενεές, έχοντας την βεβαιότητα πως «Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ υμών».
Αμήν.
