(O π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος μιλάει για τα Χριστούγεννα και κατά πόσο τα ζούμε με αγάπη)
«Ερωτώ την αγάπη σας, όπως μπορώ να ρωτήσω και τον ίδιο τον εαυτό μου. Αυτές τις δύο ημέρες, είπατε σε κάποιον άνθρωπο «Σ’ αγαπώ πολύ;»
Το είπατε στον πατέρα σας; Στη μητέρα σας; Στον αδερφό σας; Στη γυναίκα σας; Στον άντρα σας; Σ’ έναν ξένο; Σε ένα γείτονα;
Μπορέσαμε να πούμε: «Σ’ αγαπώ κυρ Γιώργη, έστω κι αν μου καταχράστηκες, έστω κι αν με σπίλωσες, έστω κι αν με αδίκησες;»
Μπορέσαμε να το πούμε αυτό στο Σ’αγαπώ; Είναι μία λέξη. Άραγε την είπαμε; Και πόσοι την είπαμε; Και πως την είπαμε;
Και αν με όλη μας την καρδιά ελέχθη αυτή από μέσα μας. Τα Χριστούγεννα, είναι Χριστούγεννα, είναι εορτή αγάπης.
Εγώ ήθελα τούτο δω μόνα να συμπληρώσω: Πως εκδηλώσαμε την αγάπη μας, δια των λέξεων και δια της στάσης μας.
Αλλά όλοι μας έχουμε να ακούσουμε , αυτή τη στοργική λέξη «Σ’ αγαπώ» και να το πούμε και με όλη μας την καρδιά.
Αν δεν το είπαμε να βρούμε έναν άνθρωπο σήμερα… να του το πούμε… και να του το πούμε με όλη μας την καρδιά!»
«Η φωτιά τρώει το δέντρο και τρώγοντάς το, το κάνει όμοιό της! Το μεταμορφώνει, κι αυτό σε φωτιά.
Ας ανοίξουμε κι εμείς τη γήινη καρδιά μας, ας αφεθούμε ταπεινά, ολοκληρωτικά, ερωτικά στο θεϊκό πυρ που κατεβαίνει σήμερα από τον ουρανό για να μεταμορφώσει κι εμάς σε φωτιά αγάπης ώστε να κατακάψουμε την κακία του κόσμου τούτου!»
