«Η Παρθένος σήμερον, τον προαιώνιον Λόγον, εν Σπηλαίω έρχεται, αποτεκείν απορρήτως. Χόρευε η οικουμένη ακουτισθείσα, δόξασον μετά Αγγέλων και των Ποιμένων, βουληθέντα εποφθήναι, παιδίον νέον, τον προ αιώνων Θεόν». ( Προεόρτιο κοντάκιο σε ήχο γ΄).
(Η Παρθένος Κόρη σήμερα, έρχεται να γεννήσει με τρόπο ανέκφραστο τον προαιώνιο Λόγο του Θεού μέσα σ’ ένα σπήλαιο. Ξεκίνα χορό όλη η οικουμένη τώρα που τ’ άκουσες, δοξολόγησε μαζί με τους αγγέλους και τους βοσκούς τον προαιώνιο Θεό που θέλησε να φανερωθεί στον κόσμο σαν ένα μικρό βρέφος).
Σχεδόν ένα μήνα τώρα η Εκκλησία μας μας προετοιμάζει για το γεγονός των Χριστουγέννων. Δεν είναι μόνον η σαρανταήμερη νηστεία, δεν είναι μόνον οι καθημερινές λειτουργίες, είναι κυρίως το περιεχόμενο του λόγου της μέσα από την υμνολογία που μας ανοίγει τα μάτια για το υπερφυές γεγονός της Γέννας του Θεού μας ως ανθρώπου στον κόσμο τούτο. Και μάλιστα το προέρτιο κοντάκιο των Χριστουγέννων, κάθε Κυριακή εδώ και καιρό, μας μηνούσε και εξακολουθεί να μας μηνάει και για το περιεχόμενο της εορτής, αλλά και για τον τρόπο υποδοχής της. Και τι μας λέει; Ο προαιώνιος Λόγος του Θεού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ως άσαρκος ακόμη Θεός, «κλίνει ουρανούς» και έρχεται επί της γης ως άνθρωπος. Διάκονοι του παράδοξου αυτού μυστηρίου η Παρθένος κόρη Μαριάμ, αλλά και η άλογη φύση στο «πρόσωπο» του σπηλαίου. Και τώρα που γίνεται γνωστό το μυστήριο καλείται όλη η οικουμένη, οι άγγελοι, οι ποιμένες της Ιουδαίας να μετάσχουν σ’ αυτό με τον μόνο τρόπο που μπορεί να σταθεί η κτιστή φύση απέναντι στις ενέργειες του Θεού: με τον ενθουσιασμό του χορού και με τις δοξολογικές φωνές.
