του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Η ενανθρώπηση του Θεού, η κάθοδός του δηλαδή στη γη, υπαγορεύτηκε απ’ την ανέκφραστη φιλανθρωπία του Θεού, λόγω της αδυναμίας του ανθρώπου, μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, να ανεβεί ξανά στον ουρανό, να ξαναγίνει πολίτης της Βασιλείας του Θεού.
Ο Ιησούς Χριστός λέει ότι μέχρι να κατεβεί αυτός, κανένας δεν μπορούσε να ανεβεί στον ουρανό. Ο άνθρωπος,αφότου είχε εκπέσει από τον Παράδεισο στη γη, ήταν αδύνατο με τις δικές του δυνάμεις να επανέλθει εκεί.
Η αμαρτία είχε φέρει στην ανθρώπινη φύση τη θνητότητα. Της αφαίρεσε τη δυνατότητα να εκπληρώσει τον αρχικό της προορισμό, να εξασφαλίσει «αθανασίαν ζωής και απόλαυσιν αιωνίων αγαθών», όσα είχε υποσχεθεί ο Θεός, εάν τηρούνταν οι εντολές του. «Ουδείς», λοιπόν, «αναβέβηκεν εις τον ουρανόν», «παρὰ μόνο αυτὸς ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό, δηλαδὴ ὁ Υιὸς τοῦ Ἀνθρώπου ποὺ ὑπάρχει (ταυτόχρονα καὶ) στὸν οὐρανό».
Η κάθοδος αυτή του Χριστού είναι το αποτέλεσμα της απέραντης αγάπης του Θεού για το πλάσμα του:«Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, ὥστε ἔδωσε τὸν Υιό του τὸν μονογενῆ, μὲ σκοπὸ ὅποιος πιστεύει σ’ αὐτὸν νὰ μή χάνεται, ἀλλὰ νὰ ἔχει ζωὴ αιώνια» (Ιω. 3, 13-16).
Για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός και να εξασφαλισθεί η αιώνια ζωή που είχε χαθεί,αφού ο άνθρωπος αθέτησε την εντολή του Θεού με την απατηλή συμβουλή του όφεως, ο Χριστός έρχεται με μια συγκεκριμένη μορφή: Κατέρχεται ως άρτος ουράνιος, για να τον φάγουν οι άνθρωποι και να ζήσουν αιώνια. Δεν αρκείται στο να υποδείξει και να διδάξει απλώς κάποια οδό σωτηρίας.
Δρόμος και τρόπος σωτηρίας γίνεται ο ίδιος ο Χριστός. Προσφέρεται να φαγωθεί ως τροφή. Θέλει να συσσωματωθεί με τα πλάσματά του, να εισέλθει στο εσώτερο είναι τους. Να ενοικήσει μέσα σ’ αυτά και αυτά μέσα σ’ αυτόν. Να ενωθεί με τον πιο άμεσο τρόπο, να αποτελέσει ένα σώμα μαζί τους. «Εις άρτος, εν σώμα οι πολλοί εσμεν», γιατί όλοι από τον ένα άρτο μετέχουμε (Α΄ Κορ. 10, 17).
Αυτός ο άρτος είναι μια εντελώς μοναδική τροφή, που δεν έχει υποκατάστατο. «Ο πατέρας μου σας δίνει τον αληθινό ουράνιο άρτο. Ο άρτος του Θεού είναι αυτός που κατεβαίνει απ’ τον ουρανό και δίνει ζωή στον κόσμο». «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς». «Ὅποιος ἔρχεται πρὸς ἐμένα, δὲν θὰ πεινάσει. Καὶ ὅποιος πιστεύει σὲ μένα δὲν θὰ διψάσει ποτέ».
Ο άρτος αυτός έρχεται στον κόσμο διά της Θεοτόκου, η οποία βλαστάνει «τον θείον στάχυν», κυοφορεί και γεννάει «τον άρτον της ζωής»και γίνεται «έμψυχος τράπεζα» που βαστάζει και χορηγεί τον άρτο αυτόν «εις βρώσιν τοις πιστοίς» (βλ. ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 400, Νοε. 2016).
Μόνο αυτός ο ουράνιος άρτος μπορεί να θρέψει τον άνθρωπο. Καμμιά άλλη τροφή δεν μπορεί να εξασφαλίσει την αθανασία. Πέθαναν ακόμα και αυτοί που έφαγαν τη θεόσδοτη τροφή του μάννα. Μόνο ο Χριστός είναι ο άρτος που κατεβαίνει από τον ουρανό για να τον τρώγουν όσοι θέλουν να μην πεθάνουν. «Εγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς». «Ἂν κάποιος φάγει ἀπό αὐτὸν τὸν ἄρτο, θὰ ζήσει αἰώνια».
Και τί ακριβώς είναι ο άρτος αυτός; Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού: «Ο άρτος που θα δώσω εγώ είναι η σάρκα μου, που θα τη δώσω για να ζήσει ο κόσμος». Είναι η μόνη αληθινή τροφή που έχει ανάγκη ο άνθρωπος για να ζήσει παντοτινά: «Αν δεν φάτε τη σάρκα του Υιού του Ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μέσα σας ζωή.
Η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου αληθινό ποτό». «Ο τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα έχει ζωήν αιώνιον…, ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐνα ὐτῷ…,καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ».«Ὅποιος τρώγει αὐτὸν τὸν ἄρτο, θὰ ζήσει αἰώνια» (Ιω. 6, 31-58).
Ο Χριστός ήρθε, γεννήθηκε στη γη. Για να γίνει βρώσιμος από εμάς, τροφή ζωής, «άρτος ουράνιος και ποτήριον ζωής». Ποιος θέλει να διαλέξει τον θάνατο, όταν έχει μπροστά του την τέλεια προοπτική ζωής;
