Έλεγε ο ευλογημένος Αναστάσιος Μαλαμάς:

«Μόνο ο αναμάρτητος Χριστός είναι το φως. ‘Χριστέ μου, μην φεύγης απ’ την καρδιά μας’. Θέλει όμως καλωσύνη.

Να χαίρεσαι όταν σε κατηγοράνε. Το κατηγόριο είναι καλό γιατί είναι σαν να γίνεται ένα φαγάκι και ρίχνης μέσα και λίγο αλατάκι. Τότε καταλαβαίνεις, αν συχωράς τον άλλον. Εκεί φαίνεται η αξία του πιστεύοντα. Να σε κατηγοράνε και να κρύβεσαι σε κρυφό μέρος να παρακαλάς γι’ αυτόν, να τον σώση».

«Όταν είσαι μόνος, τότε πιο γερή προσευχή. Τα μεσάνυχτα είναι καλά, γιατί τότε δεν σ’ εμποδίζει τίποτε».

«Η δύναμη της προσευχής είναι να ξαγρυπνήση το μυαλό σου και να φτάση ψηλά. Πώς φτάνει εκεί στον θρόνο του Θεού; Να λες, ‘συχώρεσέ με, συχώρεσε με’, κι ο Θεός ξέρει τι ζητάς».

«Εάν κάποιος μας αδικήση να παρακαλαμε γι’ αυτόν. Εγώ, τότε λέω: ‘Θεέ μου, από μένα σε παρακαλώ μη δικάσης άνθρωπο’, και λέγοντας· ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό», τον φέρνω αυτόν που με αδίκησε στο ύψος και είναι σαν να προσεύχεται αυτός. Εσύ τον παίρνεις εκ των προτέρων στην προσευχή σου κι αυτός από άνωθεν θα φωτιστή. Θα φέρεις αυτόν στο ύψος και θα προσεύχεσαι, ‘ελέησέ με τον αμαρτωλό’, το πνεύμα σου θα είναι σ’ αυτόν, αλλά αυτά δεν λέγονται, γιατί η προσευχή είναι αόρατο πράγμα».

«Τώρα δεν είναι εύκολο να κερδίσης άνθρωπο, γι’ αυτό άμα δης κάποιον που σου έκανε κακό, όχι (να κρατάς) μούτρα, αλλά όχι και συναναστροφή με τέτοιον άνθρωπο, γιατί θα σ’ αδικήσει».

«Προπάντων μη πιάνης κακία. Το χαμόγελο μην το κόβης, την αγάπη σου θα δίνεις. Τι λέει; ‘Διά την υπομονή σας θα αποκτήσετε τας ψυχάς σας, δηλαδή θα γλυτώσετε τις ψυχές σας’. Υπομονή, κι ας τον να πάη στο καλό. Ανεξικακία… Ε! πρέπει να ’χης κι αντίπαλο για να δοκιμαστής, εκεί είναι που θα γίνει λίγο νόστιμο το φαΐ· ρίχνεις το αλατάκι – υπομονή – και νοστιμεύει».

«Τα μεσάνυχτα ζυγώνεις εκεί, πιο καλά να προσεύχεσαι τότε. Ο νους πρέπει να είναι καθαρός και μετά αρχίζω πολλές φορές, ‘Άγιος ο Θεός…’ μετά ‘Δόξα σοι ο Θεός…’. Μπροστά η Δόξα κι υστέρα τ’ άλλα… αφού δοξάσεις πρώτα, μετά προχωράς… Μετά ‘Πάτερ ημών’ και αρχίζω λέω απ’ το Ευαγγέλιο τους Μακαρισμούς… πέφτω στα παρακάλια· ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων, ελέησόν με τον αμαρτωλόν’… Μετά λέω άλλο κεφάλαιο».

«Ο αμαρτωλός γλυτώνει πιο γρήγορα απ’ αυτόν που αγωνίζεται, αν κλάψη για βοήθεια. Αν πης, ‘συχώρεσέ με, Θεέ μου’ και δακρύσης, πιάνει πολύ το δάκρυ εκείνο, σαν να είναι μισό βάπτισμα».

«Ο Χριστός στάλθηκε απ’ τον Θεό για να σώση τον άνθρωπο. Να πιστεύουμε στο Αίμα του Σταυρού, στον Εσταυρωμένο. Το Αίμα που στάζει απ’ τον Σταυρό, να στάζη μέσα στην καρδιά σου».