Σπείρε την λίγη αγάπη που σου έμεινε, για να φυτρώση αγάπη, να μεγαλώση, να καρπίση και να θερίσης αγάπη...
Όσοι έχουν κοσμική αγάπη μαλώνουν ποιός να αρπάξη περισσότερη αγάπη για τον εαυτό του. Όσοι όμως έχουν την πνευματική ,την ακριβή, αγάπη, μαλώνουν ποιός να δώση περισσότερη αγάπη στον άλλον….
Μέσα στον πόνο κρύβεται περισσότερη αγάπη από την κανονική.
Γιατί, όταν πονάς τον άλλο, τον αγαπάς λίγο παραπάνω.
Αγάπη με πόνο είναι να σφίξεις στην αγκαλιά σου έναν αδελφό σου που
έχει δαιμόνιο και το δαιμόνιο να φύγει. Γιατί η «σφιχτή» αγάπη, η
πνευματική αγάπη με πόνο, δίνει παρηγοριά θεϊκή στα πλάσματα του Θεού,
πνίγει δαίμονες, ελευθερώνει ψυχές και θεραπεύει τραύματα με το βάλσαμο
της αγάπης του Χριστού που χύνει.
Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Λειώνει
από τον πόνο για τους άλλους, εύχεται, παρηγορεί. Και ενώ παίρνει τον
πόνο των άλλων, είναι πάντα χαρούμενος, γιατί ο Χριστός του παίρνει τον
πόνο και τον παρηγορεί πνευματικά.
Άγιος Παϊσιος Αγιορείτης
