Όσο
λαμπιόνια κι αν ανάψουμε δεν φωτίζεται το σκοτάδι μας. Όσο γλυκά κι αν
φάμε η πίκρα δεν φεύγει από το στόμα μας. Αυτή η γιορτή θέλει αγάπη,
ζεστασιά, αγκαλιές, αποδοχή και παρουσία. Για να προσκυνήσεις τον Χριστό
της Βηθλεέμ πρέπει να ακολουθήσεις το Αστέρι, κι εμείς ξεχάσαμε να
βλέπουμε τα σημάδια του Θεού στον δρόμο μας. Θα ‘ρθει μια μέρα όμως,
κάπου εκεί στα μισά του δρόμου, ίσως και παραπέρα, που σαν κοιτάξουμε
πίσω μας όλα θα έχουν ένα νόημα, κυρίως αυτά που μας παίδεψαν πολύ...
