Αυτά τα στερεότυπα υπερέβη η γυναίκα που είναι η κορυφαία στην Εκκλησία και στην ιστορία του κόσμου, η Παναγία. Ένα ταπεινό κορίτσι από μια ασήμαντη γωνιά του πλανήτη γεύτηκε τον φόβο για όλα αυτά που οι σύγχρονες γυναίκες λένε ότι δεν θα έπρεπε να υφίστανται, αλλά τα ξεπέρασε με την δύναμη της πίστης ως εμπιστοσύνης στην πρόνοια του Θεού. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά το όνειρό της ήταν να είναι κοντά στον Θεό και το έζησε με όλη της την ύπαρξη. Κινδύνεψε όταν έμεινε έγκυος, χωρώντας στην μήτρα της τον Αχώρητο παντί, διότι απέρριψε την συζυγία, παραμένοντας "προ τάκου, κατά τον τόκον και μετά τον τόκον παρθένος". Όμως ο Θεός δεν άφησε να υποστεί την διαπόμπευση της πατριαρχικής κοινωνίας, καθώς ο μνήστοράς της ο Ιωσήφ επέδειξε πίστη και κατανόηση. Ο φόβος της Παναγίας, όταν άκουσε το μεγάλο μήνυμα του Ευαγγελισμού και μετά την απόφαση να αφεθεί στο θέλημα του Θεού νικώντας την φυσική τάξη των πραγμάτων, ήταν ότι θα υφίστατο αδιάκριτα, προσβλητικά βλέμματα και παραβιαστικά σχόλια, καθώς και το μίσος από όλο τον περίγυρο, άνδρες και γυναίκες, εφόσον αποφάσιζε να κάνει μία πράξη επαναστατική: να πει ναι στην κλήση να γίνει μάνα, χωρίς πατέρα και σύζυγο. Κι όμως, το όνειρό της να είναι για πάντα του Θεού κρατήθηκε ζωντανό από την χάρη του Θεού και κανείς δεν την πείραξε.
Αυτό έγινε διότι η Παναγία πάνω από τον εαυτό της, την κοινωνία, τα κατεστημένα, την φύση του κόσμου, έβαλε την σχέση της με τον Θεό. Κράτησε το μεγαλύτερο δώρο με το οποίο ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο, το να γίνει συνδημιουργός αγάπης γεννώντας άνθρωπο, όχι κάνοντάς το αυτοσκοπό, αλλά ζώντας το στα πλαίσια της αγάπης. Και θα παραμείνει μάνα του Θεανθρώπου, βοηθός στην ανατροφή των άλλων παιδιών του Ιωσήφ, δείχνοντας ευγνωμοσύνη σε κάποιον που υπερέβη τα κοινωνικά όρια από αγάπη και υπακοή στον Θεό, ενώ θα ακολουθήσει τον Υιό και Θεό της μέχρι το τέλος. Θα καταστεί η Μητέρα της Ζωής και μητέρα όλων των ανθρώπων, δείχνοντάς μας πως δεν είναι ό,τι δικαιούμαστε η προτεραιότητα, αλλά Εκείνος στον Οποίο ελπίζουμε.
Η σύγχρονη γυναίκα παλεύει για τα όνειρα και τα δικαιώματά της και καλώς πράττει. Δεν είναι εύκολο να αφεθεί στο θέλημα του Θεού και στην αγάπη της Παναγίας, όταν αυτό εκλαμβάνεται ως παθητικότητα και βόλεμα μιας κοινωνίας που ξεχνά τον Θεό. Δεν σεβόμαστε την γυναίκα, διότι δεν πιστεύουμε με γνησιότητα και δύναμη στον Θεό. Και δυσκολεύεται η γυναίκα διότι μέσα της αφέθηκε σε μια προσπάθεια να περιορίσει την φύση που την θέλει μάνα για να ζήσει την πληρότητα, ενώ δεν έχει καταφέρει να ισορροπήσει ανάμεσα στην ελευθερία που το εγώ υπόσχεται και την αγάπη που χρειάζεται αμοιβαιότητα και αλληλοσεβασμό. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Ας βοηθήσει η Παναγία.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός