π. Σπυρίδων Σκουτής
Δεν χρειάζεται να παραπονιέσαι για τίποτα και για κανέναν.
Δεν χρειάζεται να γίνουμε ζητιάνοι αγάπης και ενδιαφέροντος. Άφησε τον άλλον να εκφράζεται όπως νιώθει. Είτε σε θέλει, είτε δεν σε θέλει. Μην ρωτήσεις γιατί, μην ζητήσεις εξηγήσεις.
Όταν ο άλλος έχει πάρει τις αποφάσεις του, σεβάσου τις απλά, με αγάπη και προχώρα παρακάτω.
Μας απογοητεύουν οι άνθρωποι, όπως άλλωστε κάνουμε σίγουρα κι εμείς, αλλά ευτυχώς έχουμε έναν ήλιο που λάμπει πάντα στη ζωή μας και αυτός είναι ο Χριστός, η εσταυρωμένη αγάπη.
Μην περιμένουμε τίποτα από τους ανθρώπους, εξάλλου δεν χρειάζεται.
Ο δρόμος της ζωής θα είναι μοναχικός, ακόμα κι αν παντρευτείς, κάνεις παιδιά και δεις εγγόνια. Την ημέρα της απολογίας θα είσαι μόνος. Κανείς δεν θα είναι εκεί. Θα είσαι εσύ και ο Χριστός. Πρόσωπο με πρόσωπο.
Άφησε λοιπόν τους ανθρώπους στην ηρεμία τους. Μην τους κρίνεις και μην παραπονιέσαι. Κάνε εσύ αυτό που νιώθεις και αισθάνεσαι και άφησε τα υπόλοιπα στον Θεό.
Όλοι μας βαθιά μέσα μας ξέρουμε ποιοι μας αγαπούν πραγματικά, ακόμα και αν δεν τηλεφωνιόμαστε καθημερινά. Από την άλλη, μπορεί να έχεις καθημερινή επαφή με κάποιον αλλά η σχέση να είναι νεκρή.
Ξέρουμε ότι πάντα οι άνθρωποι θα θέλουν κάτι από ’σένα και όχι εσένα αδερφέ μου. Οι περισσότεροι προσπαθούν να ικανοποιήσουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους και πολλές φορές σε βάρος των άλλων.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που ζουν τη ζωή και τις σχέσεις των ανθρώπων όπως είναι . Όλοι βάζουν πολλά αλλά, γιατί και διότι.
Δεν έχει σημασία να κυνηγάς απατηλά ματαιόδοξα όνειρα, διότι πολλές φορές σε αυτό το τρέξιμο χάνεις την ομορφιά της διαδρομής. Δεν χρειάζεται να κυνηγήσουμε κάτι.
Απλά να ζήσουμε με πληρότητα την καθημερινότητά μας, με Χριστοκεντρικότητα. Και οι επιλογές μας να έχουν μπόλιασμα αγάπης και σωτηρίας. Τότε πραγματικά ζεις, χαμογελάς, βοηθάς, αγαπάς, συγχωρείς και νιώθεις πλήρης.
Η ζωή είναι μικρή, θα φύγει γρήγορα. Δεν θα το πάρουμε χαμπάρι. Θα αγωνιούμε για τη ζωή μετά το θάνατο αλλά τελικά πριν το θάνατο θα είμαστε ήδη νεκροί.
Ας ζήσουμε λοιπόν με πληρότητα και αγάπη, όχι όμως με συναισθηματικές απάτες, αλλά σε σχέση με το πρόσωπο της αγάπης και της Αλήθειας που είναι ο Χριστός.
Όχι με την θρησκευτική τυπολατρική έννοια , αλλά με μια βαθιά ερωτική οντολογική σχέση. Να αντλείς ζωή από το πρόσωπο του Χριστού και να το μοιράζεις στον αδερφό σου.
