Δεν μπορεί να υπάρξει σωστή σχέση μέσα στο γάμο, αν δεν υπερβούμε το φύλο.
Αν δε μάθουμε να βλέπουμε τον άλλο σαν άνθρωπο
με όλο τον ψυχοσωματικό του κόσμο,
όχι μόνο σαν σώμα όχι μόνο σαν άνδρα ή σαν γυναίκα,
άλλα σαν άνθρωπο που έχει ψυχικές και σωματικές ανάγκες,
που έχει το δικό του κόσμο, τη δική του ύπαρξη.
Να βλέπει ο άνδρας τη γυναίκα σαν πρόσωπο
και η γυναίκα τον άνδρα μ’ αυτόν τον τρόπο.
Έτσι βάζουμε το γάμο στη σωστή βάση.
Μετά πρέπει να μάθει ο άντρας πως σκέφτεται μια γυναίκα
και πως είναι το «είναι» μιας γυναίκας
και να συμπεριφέρεται ανάλογα.
Γιατί αν συμπεριφέρεσαι σε μια γυναίκα με τα κριτήρια του άνδρα,
τότε ήδη επιτέλεσες την τραγωδία της οικογένειας σου.
«Αν λες π.χ.:
«Μα γιατί η γυναίκα μου
αισθάνεται παράπονο μαζί μου;
Εγώ είμαι καλός άντρας,
δουλεύω,
φέρνω λεφτά στο σπίτι,
ότι θέλει αγοράζει,
όσα χρήματα θέλει τα έχει,
πηγαίνει εκδρομές το καλοκαίρι.
Γιατί έχει παράπονο;»
Κι η γυναίκα πάλι σκέφτεται για τον άνδρα ότι:
»Εγώ του μαγειρεύω,
τον πλένω,
είμαι τίμια κοπέλα,
δεν έχω άλλα πράγματα στη ζωή μου.
Γιατί έχει παράπονο;»
Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά είναι καλά και απαραίτητα,
άλλα δεν είναι αυτά που αγγίζουν τον άλλο άνθρωπο.
Ότι η συναισθηματική και ψυχική επαφή
είναι αυτό που έχει σημασία στο γάμο και ύστερα όλα τα υπόλοιπα.
Κι αυτό για να γίνει πρέπει να δεις τον άλλον άνθρωπο όπως είναι…
~ Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
