Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος
«Καὶ ποιήσετε πάντα τὰ δικαιώματά μου καὶ πάσας τὰς κρίσεις μου καὶ φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε αὐτὰ καὶ κατοικήσετε ἐπὶ τῆς γὴς πεποιθότες» (Λευϊτικὸν ΚΕ΄25,18,26,5)
Γιὰ ποιὸ λόγο ὅλοι οἱ λαοὶ εἶναι φοβισμένοι; Τί φοβοῦνται οἱ λαοὶ στὴ γῆ; Τί φοβᾶται ὁ ἄνθρωπος στὴν γῆ;
Ὁ ἕνας λαὸς φοβᾶται τὸν ἄλλο λαό, τρέμει ὁ ἕνας λαὸς τὸν ἄλλο λαό.
Ὁ ἄνθρωπος φοβᾶται τὸν ἄλλο ἄνθρωπο, τρέμει ὁ ἕνας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ἄλλο ἄνθρωπο.
Καὶ ὁ προπάτορας ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὁ Ἀδὰμ φοβήθηκε στὸν παράδεισο. Ὁ φόβος κυρίευσε τὸν Ἀδὰμ μέσα στὸν παράδεισο. Πῶς λοιπὸν νὰ μὴν κυριεύσει ὁ φόβος τοὺς ἀπογόνους του Ἀδὰμ πού εἶναι ἐξόριστοι ἀπὸ τὸν παράδεισο;
Ὅταν ὁ Ἀδὰμ μὲ τὴν γυναίκα του παράκουσαν τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, παρέβησαν τὸν νόμο τῆς ὑπακοῆς ἐκρύβησαν ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ (Μωυσῆς Γ΄, 8).
Κρύφτηκαν ἀνάμεσα στὰ δέντρα τοῦ Παραδείσου, κρύφτηκαν στὸ δάσος, ὅπως ἡ στρουθοκάμηλος κρύβει τὸ κεφάλι της στὴν ἄμμο, ὅταν νιώθει κίνδυνο ἀπὸ τὸν κυνηγό.
Ἄκουσα τὴν φωνή Σου καὶ φοβήθηκα, εἶπε ὁ Ἀδὰμ στὸν Θεό, ὅταν τὸν ρώτησε ὁ Θεός: Ποῦ εἶσαι;
Καὶ ἔτσι συμβαίνει μέχρι σήμερα μὲ τὴν γενιὰ τοῦ Ἀδάμ. Ὅταν τὸ παιδὶ ὑπακούει στὴν ἐντολὴ τοῦ γονέα του, χαίρεται ἀκούγοντας τὴ φωνή του καὶ χαρούμενο ἐμφανίζεται ἐνώπιόν του.
Ὅταν ὅμως παραβιάζει τὴν ἐντολὴ τοῦ γονέα του, φοβᾶται σὰν ἀκούσει τὴν φωνή του, φεύγει τρέχοντας μπροστὰ ἀπὸ τὸ πρόσωπό του, κρύβεται στὰ ἔπιπλα τοῦ σπιτιοῦ, εἴτε στὸ δάσος, καὶ ψάχνει καταφύγιο σὲ κάτι πιὸ παράλογο ἀπὸ τὸν γονέα του.
Καὶ ὅταν ἡ ἀγάπη τοῦ γονέα φανερωθεῖ μὲ τὴ φωνή: Ποῦ εἶσαι; Τὸ παιδί, ποὺ ἔκανε ἀταξία, καὶ σήμερα ἀπαντάει τὸ ἴδιο ποὺ ἀπάντησε ὁ Ἀδὰμ στὸν Θεό:
«Ἄκουσα τὴν φωνή σου καὶ φοβήθηκα»!
Σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἀγγίζουμε το θεμέλιο της ἀνθρώπινης φύσης καὶ τὸ θεμέλιο της σχέσης τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό, τὸν Σωτήρα. Καὶ τὰ δύο αὐτὰ συναντιοῦνται.
Καὶ τὰ δύο αὐτὰ συναντιοῦνται στὴν ἀγάπη: Ὅποιος ἀγαπάει δὲν φοβᾶται. Ἡ τέλεια ἀγάπη διώχνει τὸν φόβο.
Ἁπλῶστε τὸ βλέμμα σας σ’ ὅλες τὶς διαστάσεις τῆς ζωῆς σας, ἐσᾶς ποὺ σας γέννησε ἡ γῆ, καὶ θὰ συνειδητοποιήσετε πόσο ἀληθινὴ εἶναι αὐτὴ ἡ φράση: ἡ τελεία ἀγάπη διώχνει τὸν φόβο.
Ὅταν εἶναι παροῦσα ἡ ἀγάπη, δὲν ὑπάρχει φόβος! Ὅταν ἀπουσιάζει ἡ ἀγάπη κυβερνάει ὁ φόβος. Από ποῦ προέρχεται ὁ φόβος; Ἀπὸ τὴν ἀπώλεια ἀγάπης. Από τί ἀποτελεῖται ἡ ἀγάπη;
Ἂς μιλήσει ὁ Ἀπόστολος:
«Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θυσιάστηκε γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ μάλιστα θυσιάστηκε ὄχι μόνο γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες ἀλλὰ καὶ ὅλου του κόσμου. Το βέβαιο κριτήριο πὼς τὸν ἔχουμε γνωρίσει εἶναι ὅτι τηροῦμε τὶς ἐντολὲς του» (Ἃ΄Ἰωάν. 2, 3-3).
Μόλις ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καταπατεῖται, ἡ ἀγάπη σὰν πουλὶ φεύγει πετώντας ἀπὸ τὴν καρδιὰ αὐτοῦ ποὺ καταπατᾶ τὴν ἐντολὴ καὶ τὸ μέρος τῆς ἀγάπης κατακτᾶ ὁ φόβος.
Ὁ φόβος δὲν διαφέρει ἀπὸ τὴν ἀνυπακοή, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ἀπὸ τὴν παρανομία.
Καταλάβατε τώρα ἀδερφοί, γιὰ ποιὸ λόγο ὁ Ἀδὰμ φοβήθηκε καὶ γρήγορα ἀπομακρύνθηκε νὰ μὴ δεῖ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ; Φοβήθηκε, ἐπειδὴ παραβίασε τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ.
Καταλαβαίνετε τώρα, γιὰ ποιὸ λόγο ὁ ἄνθρωπος φοβᾶται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, καὶ ὁ λαὸς φοβᾶται ἀπὸ τὸν λαό;
Ὅπως ἦταν τότε ἔτσι συμβαίνει καὶ σήμερα. Όπου ὑπάρχει ἀνυπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ὑπάρχει φόβος. Και ὁ φόβος ἀποδυναμώνει καὶ ὑποτιμᾶ τὸν ἄνθρωπο.
Ὑπάρχει κάποιο φάρμακο στοὺς ἀνθρώπους καὶ στοὺς λαοὺς γιὰ τὸν φόβο; Ὑπάρχει στὸν ὕψιστο Ἰατρό. Ο ὕψιστος Ἰατρὸς ἔγραψε τὴν συνταγὴ γιὰ τὸ φάρμακο αὐτὸ καὶ στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη.
Αὐτὴ εἶναι ἡ συνταγή:
«Καὶ ποιήσετε πάντα τὰ δικαιώματά μου καὶ πάσας τὰς κρίσεις μου καὶ φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε αὐτὰ καὶ κατοικήσετε ἐπὶ τῆς γῆς πεποιθότες».
Ἔτσι μίλησε ὁ ὕψιστος Θεὸς διὰ μέσου τῶν προφητῶν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη εἶπε διὰ μέσου τῶν ἀποστόλων:
«Ὅποιος ἀγαπάει δὲν φοβᾶται. Τὸ βέβαιο κριτήριο πὼς τὸν ἔχουμε γνωρίσει εἶναι ὅτι τηροῦμε τὶς ἐντολές του»
Ἄνθρωποι καὶ λαοὶ καὶ φυλὲς τῆς γής, ἂν θέλετε νὰ ζεῖτε ἥσυχα χωρὶς φόβο στὴν χώρα σας, ὁπλιστεῖτε μὲ τὸ ὅπλο τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται : ἀγάπη.
