Βρισκόμαστε όλοι μας μέσα σ’ έναν αγώνα ζωής που εναλλάσσονται οι προσευχές με τα λόγια μας τα δύσκολα.
Οι καλές πράξεις με τις φαύλες συνήθειές μας. Η μελέτη με τα τυχόν δύσκολα θεάματά μας. Η Λατρεία στον Θεό με την ακηδία μας. Και πόσα άλλα αντίθετα… Και καθώς περνούν τα χρόνια υπάρχει ένας διχασμός μέσα μας και μια αγωνία.
Άραγε πως μας βλέπει το Μάτι Του Θεού; Την απάντηση την έδωσε κάποτε ο Ίδιος σ’ έναν φαρισαίο που διαμαρτυρήθηκε όταν Τον άγγιξε εκείνη η αμαρτωλή γυναίκα που στέκονταν δίπλα Του. Είπε εκείνα τα λόγια που κάθε μέρα σ’ να τα λέει για όλους μας:
«Άφησε την να μ’ αγγίζει. Πολύ αμάρτησε… και πολύ μ’ αγάπησε…» (Λουκ.7,στιχ.47) Αυτή είναι η ζωή μας.. Και αγάπη… και πτώσεις… Και επειδή θα μας κρίνει ο Θεός έχουμε ελπίδες.
π.Σπ.Ρ.
