Το γενεαλογικό του Ιησού Χριστού δεν είναι όλο διανθισμένο με αρετές και αγιότητα. Κάποιοι Προπάτορές Του έζησαν μέσα στην αμαρτία, κι όμως δεν τους απόρριψε. Ούτε, βέβαια, καθόρισαν τη δική Του πορεία.
Όλοι ερχόμαστε στον κόσμο αυτό, έχοντας βαθιές ρίζες, άλλες ποτισμένες με Πνεύμα Άγιον και άλλες όχι. Η προσωπικότητά μας, η δική μας επιλογή, δεν καθορίζεται απόλυτα από τις ρίζες μας, όποιες και αν είναι.
Ο Γενεαλογικός κατάλογος του Ιησού καταλήγει στον Ιωσήφ, ως ανδροκρατούμενη κοινωνία η Ιουδαική, όμως δεν «γέννησε» τον Ιησού ο Ιωσήφ αλλά η Μαρία.
Η Γέννησή Του παρατίθεται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο απλά. Όλα τα μεγάλα γεγονότα, της ανθρωπότητας και δικά μας, περιγράφονται χωρίς «λεκτικά μπιχλιμπίδια» που αποπροσανατολίζουν από το νόημα.
«Μνηστευθείσης της Μαρίας τω Ιωσήφ» έμεινε έγκυος «πριν ή συνελθείν αυτούς». Η συμπεριφορά του Μνήστορος να μην την διαπόμπευσει – αν και δικαιούτο – δείχνει όχι απλά την ανωτερότητα του χαρακτήρα του, αλλά και την αγιότητά του, την εγγύτητά του με το Πνεύμα του Θεού που ταπεινά δέχεται ο,τι δεν μπορεί να αλλάξει.
Παρθενική γέννηση – Θεός επί γης – «Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευόμενον μεθ ημών ο Θεός». Ποια μοναξιά, πλέον, μπορεί να βρεί χώρο, ποια απόγνωση, ποια αμαρτία μας μπορεί να νικήσει την αγάπη του Θεανθρώπου;
Τι κρίμα να ζούμε ως να μην ήλθε, και πιο πολύ όσοι βαπτιστήκαμε στο όνομά Του!… Κι όμως, σημασία έχει ότι ήρθε! Γιατί αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, το παν. Αυτός, τελικά, καθορίζει, με τη χωρίς όρια αγάπη Του, την πορεία του καθενός. Μια πορεία πόνου, εκούσιου με τη μετάνοια ή ακούσιου με τις δοκιμασίες, προς την αιώνια χαρά της βασιλείας Του.
