Ο άνθρωπος ο πνευματικός φαίνεται στις λεπτομέρειες, δεν φαίνεται στα χοντρά πράγματα.
Γιατί ο Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου έγινε Άγιος και άφθαρτος; Συγχώρεσε, λέμε, το φονιά του αδελφού του. Γιατί συγχώρεσε το φονιά του αδερφού του όμως; Εάν δεν είχε πνευματική εργασία μέσα του, θα συγχωρούσε το φονιά του αδελφού του; Όχι.
Και ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει πνευματική εργασία, θα φανεί αυτός ο άνθρωπος όχι στα χοντρά-χοντρά πράγματα.
Λένε μερικοί άνθρωποι που πάνε να εξομολογηθούν: «ούτε έκλεψα, ούτε φόνευσα, ούτε μοίχευσα, ούτε πόρνευσα, ούτε κανένα ανδρόγυνο χώρισα, άρα λοιπόν είμαι μια χαρά, τι μου λείπει;».
Η πνευματική ζωή όμως δεν φαίνεται σε αυτά. Η πνευματική ζωή φαίνεται στη λεπτομέρεια. Σε εκείνη την ώρα που θα πεις το δηλητήριό σου στον άλλον άνθρωπο. Κυρίως αυτό το πράγμα!
Ξέρετε, θα καταλάβετε τον εαυτό σας από το στόμα σας. Το στόμα μας είναι αυτό που εκφράζει την καρδιά μας. Είναι το πρώτο πράγμα! Δεν θα δείρεις τον άλλον άνθρωπο, δεν θα τον κλωτσήσεις, δεν θα τον δαγκώσεις, δεν θα τον τσιμπήσεις, τι θα του κάνεις; Θα του πεις λόγια…
Μπορεί να μην του πεις τίποτα το ιδιαίτερα προσβλητικό. Ακόμα και ο τρόπος που θα του το πεις όμως και εκείνη η κουβέντα που είναι τόσο λεπτή αλλά είναι σαν το νυστέρι του χειρούργου που μπήκε και ανοίγει διάπλατα το σώμα σου, έτσι μπορεί να είναι μια κουβέντα.
Και ο πνευματικός άνθρωπος, ιδίως σήμερα, φαίνεται από αυτή τη λεπτομέρεια, από τα λόγια του και μετά από τις ενέργειές του.
Τα λόγια μας είναι αυτά που εκφράζουν το είναι μας, ό,τι έχουμε μέσα μας.Το τι θα πεις, το πως θα το πεις είναι το πρώτο δείγμα της δουλειάς που γίνεται μέσα μας.
Η δουλειά που γίνεται στον κάθε άνθρωπο, η πνευματική εργασία, φαίνεται, κατά την ταπεινή μου άποψη, από τα λόγια του.
Όπως λέει ο Χριστός: «Το περιεχόμενο της καρδίας βγαίνει από το στόμα».
