"ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ Η ΜΗΤΗΡ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ"

 

 Σαν την μέρα που ξημερώνει και κάθε 9 Δεκεμβρίου εκάστου έτους τιμάται από την Ορθόδοξη μας Εκκλησία η Σύλληψη της Αγίας Άννης, η ημέρα δηλαδή που η Παναγία συλλαμβάνεται με θαυμαστό τρόπο στα σπλάγχνα της μητέρας της, της Άννας.Ωστόσο η Αγία Άννα εορτάζεται ακόμη δύο φορές μέσα στον χρόνο,στις 25 Ιουλίου την Κοίμησή της και στις 9 Σεπτεμβρίου, μαζί με τον σύζυγό της Ιωακείμ. Η Αγία Άννα τιμάται και από τη Μουσουλμανική Θρησκεία.

Φωτό) Αγία Άννα του Φαράς (8ος αιώνας) τοιχογραφία από τον καθεδρικό ναό του Φαράς, του μεσαιωνικού χριστιανικού βασιλείου της Μακουρίας στο Βόρειο Σουδάν.

Διακρίνεται η ελληνική επιγραφή

"ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ Η ΜΗΤΗΡ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ"

Η τοιχογραφία ανακαλύφθηκε το 1860 από ομάδα Πολωνών αρχαιολόγων και εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό μουσείο Βαρσοβίας.

Το βασίλειο της Μακουρίας ή Μακογρίας ήταν ένα από τα τρία νειλοσουδανικά βασίλεια των Νούβιων, που προέκυψαν ύστερα από την διάλυση του κραταιού βασιλείου των Κουσιτών τον 4ο αιώνα. Ο πολιτισμός των τριών νουβιακών βασιλείων, φανερά επηρεασμένος από το Βυζάντιο, μαρτυρά την πνευματική ακτινοβολία του οικουμενικού ελληνισμού σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως αυτή η γωνιά της Αφρικής. Τα ελληνικά ήταν μια από τις τρείς κύριες γλώσσες των βασιλείων μαζί με τα κοπτικά και τα νουβιακά. Η εμφάνιση των Αράβων και η επέλαση του Ισλάμ τον 7ο αιώνα απέκοψε το βασίλειο από τον βυζαντινό κόσμο. Παρ' όλα αυτά οι Νούβιοι διατήρησαν για αιώνες την ανεξαρτησία τους, τον ιδιαίτερο πολιτισμό τους και την χριστιανική τους πίστη, αντιστεκόμενοι σθεναρά στις συχνές επιθέσεις του μουσουλμανικού τους περίγυρου. Η αντίσταση κράτησε μέχρι το 1560 όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν το βόρειο Σουδάν ξεκινώντας την διαδικασία εξισλαμισμού του ντόπιου πληθυσμού.

Εκείνο που προκαλεί ακόμη και σήμερα το ενδιαφέρον των μελετητών είναι ο συμβολισμός γύρω από την εκφραστική κίνηση της Αγίας, που φαίνεται να τοποθετεί τον δείκτη στα χείλη υποδηλώνοντας σιωπή. Σε καμία άλλη γνωστή απεικόνιση της Αγίας Άννης δεν υπάρχει αυτή η κίνηση. Έχουν διατυπωθεί διάφορες ερμηνείες για τον συμβολισμό αυτής της χειρονομίας. Κάποιοι θεωρούν πως πρόκειται απλώς για μια εντολή, να παραμείνει κάποιος αθόρυβος και σιωπηλός. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει πως η κίνηση σχετίζεται με την προσευχή. Πράγματι σε παλαιότερες μοναστικές κοινότητες της Αιγύπτου και Συρίας, υπήρχε η συνήθεια να προσεύχεται κάποιος τοποθετώντας το δείκτη του δεξιού του χεριού στα χείλη κάποιου άλλου.

Ωστόσο το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για το σημείο Αληθείας, δηλ. μια τελετουργική χειρονομία της Φιλοχρίστου Ρωμαϊκής ανακτορικής Εθιμοτυπίας που υποδήλωνε ότι ο ομιλών δεν εκφράζει προσωπική του άποψη, αλλά αναφέρεται σε θεόπνευστο εδάφιο είτε της Αγίας Γραφής, ή του Φιλοχρίστου Ρωμαϊκού Νόμου που στη Φιλόχριστη Ρωμαϊκή Νομοθεσία χαρακτηριζόταν ως Ιερός, ενώ η θέσπισή του αποσκοπούσε προς υποστήριξη της εφαρμογής της Αγίας Γραφής, ή μεταφέρει εντολή ανωτέρου.