Τη μνήμη του Οσίου Παταπίου τιμά σήμερα, 8 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία
μας. Ο Όσιος Πατάπιος γεννήθηκε στην Αίγυπτο και από μικρό παιδί είχε
«πνεύμα αγάπης και σωφρονισμού» (Β’ προς Τιμόθεον, α’ 7).
Δηλαδή, πνεύμα αγάπης και πνεύμα που σωφρονίζει, ώστε φρόνιμα και
συνετά να κυβερνά τον εαυτό του, αποφεύγοντας κάθε ηθική παρεκτροπή,
διατηρώντας την αγνότητα, αλλά συγχρόνως παραδειγμάτιζε και τους
συνανθρώπους του. Και αυτό το απέδειξε ακόμα περισσότερο, όταν μεγάλωσε.
Αφού διαμοίρασε την κληρονομιά του στους φτωχούς, αποσύρθηκε στην
έρημο. Εκεί γέμιζε το χρόνο του με προσευχή, μελέτη και αγαθοεργίες.
Σε κάθε κουρασμένο οδοιπόρο που περνούσε από το κελί του, πρόσφερε
ανάπαυση και φιλοξενία. Αλλά εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία του παρείχε
με διάκριση και πνευματικές οδηγίες και συμβουλές, χρήσιμες για τη
σωτηρία της ψυχής του. Έτσι, η φήμη του Παταπίου εξαπλώθηκε γρήγορα και
κάθε μέρα πολλοί έφθαναν στο κελί του για να ακούσουν από τα χείλη του
επωφελή διδασκαλία.
Μετά από καιρό, ο Πατάπιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, θέλοντας
να μείνει άγνωστος, εξέλεξε ένα ησυχαστήριο στις Βλαχερνές. Όμως, η
ταπεινή και καθαρή ζωή του Παταπίου, τον αξίωσε να θαυματουργεί. Έτσι
και πάλι έγινε γνωστός και πέθανε θεραπεύοντας αρρώστους.
Απολυτίκιο:
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας κλήσεως, ιχνηλατήσας, εκ νεότητας, τας επιδόσεις, δι’ ασκήσεως τω κόσμω εξέλαμψας, και δοξασθείς απάθειας ταίς χάρισι, πάθη ποικίλα ίασαι Πατάπιε, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας κλήσεως, ιχνηλατήσας, εκ νεότητας, τας επιδόσεις, δι’ ασκήσεως τω κόσμω εξέλαμψας, και δοξασθείς απάθειας ταίς χάρισι, πάθη ποικίλα ίασαι Πατάπιε, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
