Π. Παύλος Παπαδόπουλος
Φαντάσου να έχεις τα γενέθλια σου και όλοι να παίρνουνε δώρα λόγω των γενεθλίων σου, αλλά εσύ να μην παίρνεις ούτε ένα δώρο!
Δεν θα ήταν παράξενο; Έτσι περίπου κάνουμε τα Χριστούγεννα που ανταλλάζουμε δώρα και ευχές μεταξύ μας, στρώνουμε τραπέζια, τρώμε και πίνουμε με οικείους και φίλους, μα δεν κάνουμε κανένα δώρο στο Χριστό ο όποιος έχει τα γενέθλιά Του!
Δεν Τον καλούμε στην παρέα μας, δεν Τον βάζουμε στη γιορτή μας.
Γιορτάζουμε τα γενέθλια Του και όμως ξεχνούμε να Του δώσουμε έστω ένα δώρο.
Τι δώρο θα μπορούσαμε να Του δώσουμε; Την αγάπη μας, την καρδιά μας, την αφοσίωση μας, μερικά λεπτά ευχαριστώντας Τον στην προσευχή μας.
Μα ακόμα κι αν δεν Του τα δώσουμε αυτά, Αυτός δεν τα απαιτεί, δεν αισθάνεται προσβεβλημένος, αντιθέτως μας προτείνει κάτι άλλο. Να Του δώσουμε την αμαρτία μας για να την πάρει και να την σβήσει. Να Του δώσουμε το σκοτάδι μας κι Αυτός να μας αντιπροσφέρει φως.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλά μια εορτή χαράς. Τα Χριστούγεννα είναι η γενέθλιος ημέρα του Χριστού και γι’ αυτό είναι η μέρα χαράς. Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει κατά χάριν θεός. Και αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνούμε…
Ο Χριστός εορτάζει τα γενέθλια Του στο σπίτι Του, στον Ιερό Ναό. Εκεί θα μας κεράσει για την εορτή Του άλλη μια φορά. Και αυτό που θα μας κεράσει δεν είναι τίποτα λιγότερο από τον ίδιο Του τον εαυτό, το Σώμα Του και το Αίμα Του. Τόσο πολύ μας αγαπά που γίνεται κομμάτια για εμάς και μας προσφέρεται, ώστε να ενωθούμε μαζί Του, ώστε να σας χαρίσει το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να υπάρξει, το οποίο είναι η αιώνια Σωτηρία.
Ναι, ακόμα και στα γενέθλια Του, τελικά εμείς θα πάρουμε το μεγαλύτερο δώρο από Εκείνον.
Όμως τουλάχιστον από μεριάς μας, ας μην Τον απαξιώνουμε με την αδιαφορία μας, την αμετανοησία μας, τον εγωισμό μας.
Ας γίνουν αυτά τα Χριστούγεννα αφορμή για μια νέα αρχή στην ζωή μας. Ο Χριστός δεν ήρθε απλά κάπου κάπως κάποτε,αλλά ήρθε, έρχεται και θα έρχεται για τον καθένα μας, παντού και πάντοτε, αρκεί να Τον θέλουμε κι εμείς τη ζωή μας, αρκεί να Τον αφήνουμε να γεννηθεί και στο δικό μας σπήλαιο μέσα στην καρδιά μας…και τότε τα Χριστούγεννα δεν θα είναι απλά μια μέρα, αλλά θα είναι κάθε ημέρα. Γιατί κάθε ημέρα θα βιώνεται ως θαύμα, ως δοξολογία, ως χαρά, ως Σωτηρία…
