Κάποτε στή πολύσοφη χώρα τών γραμμάτων, έπεσε μεγάλη στενοχώρια.
Γιατί, ενώ πλησίαζαν Χριστούγεννα, οί άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τά γράμματα γιά νά σχηματίσουν λέξεις όπως, πόλεμος, ζήλια, κακία, εγωισμός.
Ύστερα από πολλές συζητήσεις τά γράμματα αποφάσισαν νά κάνουν κάτι σημαντικό, γιά νά συμμετέχουν κι αυτά στή γιορτή : Νά γίνουν ή Αλφαβήτα τών Χριστουγέννων!
Δέ θά δέχονταν νά φτιάχνουν λέξεις παρά μόνο Χ ρ ι σ τ ο υ γ έ ν ι ά τ ι κ ε ς.
Πήρα ένα Α καί τό έκανα Άστρο.
Μέ τό Β έγραψα Βηθλεέμ
καί μέ τό Γ τή Γένησση τού Κυρίου.
Στό Δ βρήκα τά Δώρα πού Τού χάρισαν
καί μέ τό Ε τήν Ελπίδα πού μάς έφερε στή γη.
Μέ το Ζ θυμήθηκα τά Ζώα πού Τόν ζέσταιναν•
καί μέ τό Η τόν Ηρώδη τό κακό βασιλιά.
Μέ τό Θ είπα “Θεέ μου”
καί μέ τό Ι ψιθύρισα “Ιωσήφ”.
Τό Κ μού έφερε στό νού τή Καλοσύνη .
καί μέ τό Λ τό Λιβάνι καί τό Λυτρωμό.
Μέσα στό Μ είδα τούς Μάγους•
καί στό Ν τήν Άγια Νύχτα.
Τό Ξ σκόρπισε τή Ξαστεριά.
καί μέ τό Ο γιόρτασε ή Οικουμένη.
Τό Π μέ γονάτισε μπροστά στήν “ Π α ν α γ ί α .”
Τό Ρ μού θύμισε τό Ραββί, τό δάσκαλο.
Μ’ ένα μεγάλο Σ τό Σπήλαιο.
Μ’ ένα χαρούμενο Τ τραγούδησα Τραγούδια.
Τό Υ ήταν γιά τούς Ύμνους.
καί τό Φ τό Φώς πού φώτισε την πλάση.
Ένα Χ είπε “Χριστέ μου!”.
Οί άγγελοι έψελναν μέ τό Ψ Ψαλμούς.
καί τό Ωσσανά πού αρχίζει από τό Ω.!
Από τότε κάθε Χριστούγεννα, ή αλφαβήτα δοξάζει
τό νεογέννητο Χριστό μέ τό δικό της τρόπο και δίνει παντού τό μήνυμα τών Χριστουγέννων:
«Επί γής ειρήνη!»
