Ξέρεις γιατί γκρινιάζεις όλη μέρα;
Ξέρεις γιατί μαυρίζεις τις ψυχές των άλλων ανθρώπων με τη θλίψη και την παράνοια σου; Ξέρεις γιατί τρώγεσαι με τα ρούχα σου και τα βάζεις με όλους εκτός από την κενά που κουβαλάς μέσα σου;
Ξέρεις γιατί μαυρίζεις τις ψυχές των άλλων ανθρώπων με τη θλίψη και την παράνοια σου; Ξέρεις γιατί τρώγεσαι με τα ρούχα σου και τα βάζεις με όλους εκτός από την κενά που κουβαλάς μέσα σου;
Γιατί πολύ απλά δεν θάβεις τους νεκρούς σου.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι με οργανωτικότητα και θυσία φρόντισαν να μην γίνεις Ιταλία, Ισπανία, ΗΠΑ κ.ο.κ
Γιατί όταν εσύ βρίζεις και μαλώνεις, μαυρίζεις και γκρινιάζεις, φέρεις
την συντέλεια του κόσμου και ότι κακό, κάποιοι άνθρωποι φροντίζουν να
μην πεθάνεις εσύ και τα παιδιά σου. Και μάλιστα θυσιάζοντας την δική
τους υγεία.
Γιατί εάν εκείνοι δεν φρόντιζαν τώρα δεν θα είχες την πολυτέλεια να
είσαι στο καναπέ και το ωραίο πληκτρολόγιο σου γκρινιάζοντας, αλλά θα
ήσουν στα νεκροτομεία και στα κοιμητήρια.
Και όταν μυρίζει θάνατος τα πάντα καλύπτει η σιωπή και όχι η εγωιστική
φλυαρία. Εκεί δεν υπάρχουν θεωρίες και ιδέες. Εκεί θάβεις με άλαλους
στεναγμούς.
Ας πάτε να πείτε για αυστηρά μέτρα, διαβολικά τσιπάκια, συνωμοσίες,
ηχεία και ότι άλλο, στους χιλιάδες νεκρούς κι αυτοί θα σας δικάσουν για
την αχαριστία σας.
Γι αυτό πείτε ένα δόξα τω Θεω, ένα ευχαριστώ στο Θεό και τους ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά για εμάς όλους.
Έχουμε πραγματικές έγνοιες πέρα από την εγωπαθή γκρίνια σας. Την έγνοια
των ανθρώπων που κατα χιλιάδες πεθαίνουν σε όλο το πλανήτη, την έγνοια
των γονέων μας, των γερόντων, των ευπαθών ομάδων, των αστέγων και
μοναχικών ανθρώπων, ανέργων και πεινασμένων, των γιατρών και νοσηλευτών
που δίνουν μάχη για τις ζωές μας.
Τώρα μονάχα ένα πράγμα πρέπει να μας ενδιαφέρει, όλοι μαζί να σώσουμε τη
ζωή. Να μην πεθάνει κανείς ή οι λιγότεροι. Γιατί όταν σώζεις μια ζωή
κοινωνάς τον Θεό ολάκερο.
