Η Θεία Λειτουργία είναι εμπειρία Θεού. Είναι ένα ταξίδι στην Βασιλεία Του.
Εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι η πίστη μας δεν είναι μια ωραία ιδέα αλλά η όντως αλήθεια της ζωής.
Στην Θεία Λειτουργία ο ίδιος ο Χριστός είναι παρών αγγίζοντας την ύπαρξη μας.
Και ότι αγγίζει ο Θεός μεταμορφώνεται σε φως. Αλλάζει και φωτίζεται.
Δεν αλλάζουν τα προβλήματα αλλά εμείς. Αυτό είναι το μυστικό που πρέπει να καταλάβουμε, ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει η ζωή αλλά το πως εμείς την βλέπουμε και την ζούμε.
Κάποτε πέρασα ένα μεγάλο πειρασμό. Από εκείνους που δεν σου αφήνουν καμία ανάσα και παρηγοριά μέσα σου. Γεύθηκα την κόλαση κοιτώντας με πόθο τον παράδεισο.
Η πρόταση του πνευματικού μου ήταν, «θέλω να τελείς την Θεία Λειτουργία κάθε μέρα». Έκανα υπακοή. Πήγα την πρώτη μέρα, αλλά το μυαλό μου δεν μαζευόταν με τίποτα στην λατρεία του Θεού. Το δε σώμα μου, ράθυμο και απρόθυμο να κάνει το οτιδήποτε. Τελείωσε η Θεία Λειτουργία και έφυγα απογοητευμένος.
Μίλησα ξανά με τον πνευματικό ο οποίος και πάλι μου είπε «συνέχισε να λειτουργείς, να ζεσταθούν τα λάδια της μηχανής…», αυτό και έκανα. Μα κι δεύτερη ημέρα ήταν πολύ χειρότερη της πρώτης.Ήμουν αλλού, χαμένος στην δίνη της απόγνωσης. Ξέρεις τι σημαίνει απόγνωση; Ο όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης έλεγε, «Κόλαση».
Πήγα και την τρίτη ημέρα. Λειτούργησα και πάλι με απίστευτη δυσκολία. Μα σαν τελείωσα και δίπλωνα τα άμφια μου μονολογώντας ότι "τσάμπα τα κάνω όλα αυτά αφού είμαι χαμένος", ένα φως, μια ανεκλάλητη χαρά, μαζί με ελπίδα αγκάλιασαν όλη την ύπαρξη μου. Χαρά που ένιωθες ότι δεν θα την αντέξεις από την ένταση του βιώματος.
Χαμογέλασα, ήλπισα, φωτίσθηκα, έφυγαν οι αρνητικές σκέψεις, η καρδιά μου ελευθερώθηκε. Μια βαθιά κατάνυξη απλώθηκε σε όλο το είναι μου. Χαρά και φως, ελπίδα και πίστη, αγάπη προς όλους και όλα. Κατανόηση και συμπάθεια, αποδοχή και συγχωρητικότητας. Όλα φως, "τα πάντα πεπλήρωτε φωτός".
Όχι δεν είχε εξαφανιστεί το πρόβλημα που με απασχολούσε, η σκληρή δοκιμασία ήταν εδώ, μα ωστόσο δε μου φαινόταν βουνό, δεν με απογοήτευε, δεν αισθανόμουν φυλακισμένος στην παρουσία της.
Μπορούσα να σκεφτώ και να δω λύσεις. Είχα κουράγιο να το αντιμετωπίσω, να κάνω υπομονή, και ελπίδα να προχωρήσω την ζωη μου. Τα καρφιά του σταυρού δεν με πλήγωναν πλέον.
Αυτή είναι η Θεία Λειτουργία, η παρουσία του ίδιου του Χριστού, ένα ταξίδι ψηλά στον ουρανό, που σαν βγεις εκεί ψηλά:
Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
κι εσύ την πήρες σοβαρά
κι εσύ την πήρες σοβαρά
Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις
