Μέ ποιόν ἄλλον τρόπο μποροῦμε νά κρατήσουμε τόν νοῦ μᾶς προσηλωμένο στόν Θεό, ἄν ὄχι μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ;
Διότι
τό ὄνομά Του εἶναι ἀχώριστο ἀπό τό Πρόσωπό Του καί προσηλώνοντας τό νοῦ
μας στό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ ζοῦμε στήν παρουσία τοῦ Προσώπου Του.
Γι’ αὐτόν τόν λόγο ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος στίς ἐπιστολές του δίνει τήν ἀκόλουθη συμβουλή: «Ἀμέσως μόλις σηκώνεστε τό πρωί στερεῶστε τόν νοῦ σας στήν καρδιά μέσα στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐνεργεῖ ὅλη τήν ἡμέρα!».
Εἶναι πολύ σημαντικό νά κάνουμε καλή ἀρχή τοποθετώντας τό νοῦν μας στήν καρδιά παραμένοντας στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματός Του.
Σέ μία ἀπό τίς συναντήσεις μας μέ τόν Γέροντα Σωφρόνιο πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του μᾶς παρότρυνε:
«Μήν ἔρχεστε στήν ἀκολουθία χωρίς νά θερμάνετε τίς καρδιές σας μέ προσευχή. Πρίν ἔρθετε στήν ἀκολουθία προσευχηθεῖτε τουλάχιστον γιά δέκα λεπτά. Ἐλᾶτε ἕτοιμοι νά σταθεῖτε στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματος!
Ὅσοι
ἀπό σᾶς ἔχετε δύναμη κάντε το γιά μία, δύο ὧρες ἀλλά ὀφείλετε νά τό
κάνετε ὅλοι ἐπί δέκα λεπτά τουλάχιστον. Μήν τό ἀμελεῖτε. Διαφορετικά θά
στεγνώσετε ἐντελῶς.
Ἡ ἀδιάλειπτη αὐτή προσευχή ἀποτελεῖ ἐντολή πού παραλάβαμε ἀπό τόν Κύριο. Στήν παραβολή τοῦ ἄδικου κριτῆ πού δέν φοβόταν τόν Θεό, ἡ χήρα ἐπέμενε νά τόν ἐνοχλεῖ ὡσότου τήν δικαίωσε.
Ἄν
αὐτός ὁ κριτής, πού ἦταν ἄδικος, ὑποχώρησε μπροστά στήν ἐπιμονή της,
πόσο μᾶλλον ὁ Κύριός μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι Θεός Ἀγάπης καί Δικαιοσύνης θά
εἰσακούσει τόν δοῦλο του πού βοᾶ πρός Αὐτόν ἡμέρα καί νύχτα μέ τήν
προσευχή του;
Γι’ αὐτό εἶναι πολύ ὠφέλιμο νά αὐξήσουμε τό θάρρος μας, τήν τόλμη μας πρός τόν Θεόν καί νά προσευχόμαστε ἀδιάλειπτα, ἐπειδή ὁ Θεός εὐαρεστεῖται… Κάμπτεται στήν ταπεινή καί ἐπίμονη ἱκεσία μας…
Ἡ
καρδιακή προσευχή ἀποτελεῖ θεία ἐντολή καί ἐκπληρώνοντάς την
τοποθετούμαστε στήν ὁδό τοῦ Χριστοῦ καί Ἐκεῖνος γίνεται συνοδοιπόρος
μας.
Ἄν
μελετήσουμε προσεκτικά τίς γραφές τοῦ Γέροντα Σωφρόνιου θά ἐννοήσουμε
ὅτι θεωρεῖ τήν Προσευχή τοῦ Ἰησοῦ ὡς προϋπόθεση ὄχι μόνο γιά τή Θεία
Λειτουργία ἀλλά καί γιά τήν ἐκτέλεση τῆς διακονίας τῆς καταλλαγῆς καί
τῆς πνευματικῆς πατρότητας.
Ἄν ἡ καρδιά δέν ἑτοιμαστεῖ μέ τήν ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἀδυνατεῖ νά «ἁρπάξει» τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ καί νά ζωοποιηθεῖ ἀπό Αὐτόν. Αὐτό βρίσκει ἀκόμη μεγαλύτερη ἐφαρμογή στή διακονία τῆς ἐξομολογήσεως»…
