Οι εικόνες της Παναγιάς είναι αναρίθμητες, το ίδιο και τα προσωνύμια των εικόνων αυτών. Άλλοτε προέρχονται από διάφορα τοπωνύμια των περιοχών που βρέθηκαν θαυματουργικά εικόνες Της και άλλοτε από θαύματα που τελέσθηκαν ύστερα από θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας ύστερα από ικεσίες και παρακλήσεις πιστών.
Κάποιες από αυτές είναι παμπάλαιες και η χρονολογία που αγιογραφήθηκαν χάθηκε μέσα στον χρόνο παίρνοντας πολλές φορές και το όνομα του αγιογράφου που τις έκανε...
Στην μονή του Βατοπαιδίου μεταξύ άλλων θυσαυρισμάτων βρίσκονται και επτά ξακουστές εικόνες της Παναγίας.
Μία εξ΄αυτών βρίσκεται στο δοχειό της μονής δηλαδή στον χώρο που φυλάσσονται και αποθηκεύονται τα κρασιά και το λάδι της μονής.
Πρόκειται για μια μικρού μεγέθους εικόνα του 13ου-14ου αιώνα.
Υπεύθυνος του δοχειού όπως κοινώς αποκαλείται στο Άγιο Όρος η συγκεκριμένη αποθήκη των μονών μία εποχή ήταν ο Όσιος Γεννάδιος ο Βατοπαιδινός. Εκείνη την εποχή η συγκομοιδή του λαδιού προφανώς δεν είχε πάει και τόσο καλά.
Από κάποια στιγμή και μετά ξεκίνησε το λάδι που ήταν αποθηκευμένο στα δοχεία να λιγοστεύει με αποτέλεσμα ο Όσιος Γεννάδιος προσπαθώντας να εξοικονομήσει λάδι για τις ανάγκες της εκκλησίας ξεκίνησε να μειώνει την ποσότητα που παρείχε για τις ανάγκες της τράπεζας μέχρις ότου δεν έδιδε στον μάγειρα καθόλου.
Ο έχοντας υπό την διακονία του, μοναχός, το μαγειρείο διαμαρτυρήθηκε έντονα στον ηγούμενο ο οποίος κάλεσε τον Γεννάδιο προκειμένου να του εξηγήσει τι συμβαίνει.
Ο Γεννάδιος του αναφέρει πως η ποσότητα του λαδιού που βρισκόταν στο δοχειό δεν ξεπερνούσε το ένα δοχείο και το κρατούσε για τις ανάγκες της εκκλησίας (καντήλια, πολυελαίους κλπ).
Ο ηγούμενος τον επέπληξε και του έδωσε την ''εντολή'' να συνεχίσει να δίδει κανονικά λάδι και για τις ανάγκες της τράπεζας και να ελπίζει στην πρόνοια της Παναγίας, στο οποίο και υπάκουσε ο δοχειάρης.
Μία από τις επόμενες μέρες καθώς ο δοχειάρης Γεννάδιος πήγε να πάρει από το τελείωμα, όπως νόμιζε, του λαδιού ανοίγοντας την πόρτα του δοχειού παρατήρησε πως στο δάπεδο υπήρχε λάδι το οποίο προερχόταν από την υπερχείλιση του δοχείου που φύλλατε το τελευταίο λάδι και μια άρρητη ευωδία να έχει πλημυρίσει το μέρος.
Η ευωδία προερχόταν από την μικρή αυτή εικόνα που βρισκόταν στον χώρο του δοχειού.
Ο δοχειάρης ενημέρωσε τον ηγούμενο και άμεσα αυτό γνωστοποιήθηκε και στους πατέρες της μονής όπως και το τι είχε προηγηθεί.
Η εικόνα πήρε το προσωνύμιο Ελαιοβρύτισσα και από τότε εως και σήμερα η εικόνα αυτή βρίσκεται εκεί.
Ακόμη και σήμερα που μέρος του χώρου χρησιμοποιείται και ως βοηθητική τράπεζα για τους φιλοξενούμενους της μονής και πολλές φορές αναδύεται μια άρρητη ευωδία μέσα από το εικόνισμά της στο οποίο καίει ακοίμητη κανδήλα.
Το θαύμα αυτό της Παναγίας το εορτάζουν κάθ' έτος την Παρασκευή της Διακαινησίμου όπου η εικόνα μεταφέρεται στο καθολικό της μονής.
