Ασφαλώς έχουμε μέσα στην ψυχή μας και αγαθές διαθέσεις, όχι μόνο κακές ∙ και πολλές φορές υπακούουμε στις αγαθές κινήσεις και κάνουμε πολλά καλά πράγματα τα οποία μας φέρνουν κοντά στο Θεό, τα οποία αυξάνουν την πίστη μας.
Αν δεν έχουμε την πίστη ως θεμέλιο, είναι δυνατόν άλλοτε να κάνουμε
το καλό και άλλοτε να κάνουμε κακό, άλλοτε να είμαστε καλοί και άλλοτε
να μην είμαστε καλοί. Ενώ, όποιος έχει πίστη στο Χριστό, όποιος
αφήνεται στο να καθοδηγείται από το Χριστό δεν κάνει πλέον το κακό,
γιατί έχει κατά Θεόν γεννηθεί και ο Θεός τον οδηγεί στην κατάσταση του να μην κάνει το κακό. Ακόμη και αν κάποτε το θέλει, δεν μπορεί πλέον να κάνει κακό!
Στο Γεροντικό γίνεται λόγος για ένα γέροντα που από την πολύ μεγάλη αγαθότητα δεν ήξερε πλέον τί είναι η κακία. Δεν μπορούσε πλέον να σκεφτεί το κακό, να πράξει το κακό, να μιλήσει για το κακό.
Ήταν τόσο αγαθός, ώστε δεν μπορούσε κανείς να τον αποσπάσει από το
αγαθό. Γιατί; Διότι η αγαθότητά του ήταν θεμελιωμένη στην πίστη στο
Χριστό. Όποιος πιστεύει στο Χριστό έχει και τη βοήθεια του Χριστού.
Στην προς Εφεσίους επιστολή διατυπώνεται από τον Απόστολο Παύλο η
επιθυμία «κατοικῆσαι τὸν Χριστὸν διὰ τῆς πίστεως» (Εφεσ. 3,17). Η πίστη
φέρνει το Χριστό κοντά μας. Η πίστη φέρνει το Χριστό μέσα μας. Η πίστη
κάνει το Χριστό να εργάζεται μέσα στην ύπαρξή μας και μέσα στη ζωή μας.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όποιος πιστεύει σώζεται. Όποιος πιστεύει είναι
ευάρεστος στο Θεό. Όποιος πιστεύει έχει ζωή θεμελιωμένη στην πίστη.
Όποιος πιστεύει στο Θεό δεν μπορεί να αδιαφορεί για το Θεό.
