π. Ανδρέα Κονάνου
Αφού είμαι ψυχή εκλεκτή, είμαι μοναδικός για τον Κύριο, γιατί να νιώθω ανασφάλεια, αντιπαλότητα, φόβο και ζήλια;
Δεν έχω ανάγκη να πάω κόντρα σε κανέναν.
Αν δούμε κάποιον Αγιο που πάτησε πόδι και ζήτησε το δίκιο του ή κάποια στιγμή αγανάκτησε και έβγαλε μια κουβέντα βαριά, τη θυμόμαστε για πάντα. Και θέλησες να μιμηθείς τον Δαυίδ στον θυμό του. Εχει κάνει όμως και τόσα άλλα ο Δαυίδ. Εζησε τη μετάνοια για τα λάθη του, συγχώρησε εχθρούς του. Και μην ξεχνάς πως ο Δαυίδ δεν είδε τον Γολγοθά να στάζει αίμα. Δεν είδε τον Κύριο ν’ απλώνει τα χέρια στον Σταυρό, δεν άκουσε το ράπισμα που δέχθηκε ο Χριστός και συγχώρησε τους σταυρωτές Του. Και γι’ αυτό ο Δαυίδ ήταν αυτός που ήταν. Εσύ όμως…
Δεν έχω ανάγκη να πάω κόντρα σε κανέναν.
Αν δούμε κάποιον Αγιο που πάτησε πόδι και ζήτησε το δίκιο του ή κάποια στιγμή αγανάκτησε και έβγαλε μια κουβέντα βαριά, τη θυμόμαστε για πάντα. Και θέλησες να μιμηθείς τον Δαυίδ στον θυμό του. Εχει κάνει όμως και τόσα άλλα ο Δαυίδ. Εζησε τη μετάνοια για τα λάθη του, συγχώρησε εχθρούς του. Και μην ξεχνάς πως ο Δαυίδ δεν είδε τον Γολγοθά να στάζει αίμα. Δεν είδε τον Κύριο ν’ απλώνει τα χέρια στον Σταυρό, δεν άκουσε το ράπισμα που δέχθηκε ο Χριστός και συγχώρησε τους σταυρωτές Του. Και γι’ αυτό ο Δαυίδ ήταν αυτός που ήταν. Εσύ όμως…
Εσύ δεν δικαιολογείται να μην αγαπάς. Εγώ δεν δικαιολογούμαι. Είναι
δύσκολο να αγαπάς. Τι θα πει «αγαπώ»; Είναι αυτό που ακόμα δεν ξέρω.
Αγνοώ την αγάπη. Και δεν ξέρω αν αξιωθώ κάποτε να γνωρίσω τι είναι στ’
αλήθεια αγάπη. Στη διπλή της διάσταση: και ως κίνηση δική μου προς τους
άλλους, αλλά πρωτίστως ως εμπειρία δική μου, απ’ τον Θεό προς εμένα. Δεν
ξέρω αν έχω γευτεί την αγάπη του Θεού. Ο Θεός μού δίνει μια αγάπη
πλούσια. Μα εγώ μένω άγευστος.
Δεν ξέρω αν έχω νιώσει ποτέ αυτό που λέει ο Αγιος Αντώνιος: «Εγώ δεν
φοβάμαι τον Θεό, διότι Τον αγαπώ». Αυτός μας αγάπησε πρώτος. Και
καταλάβαμε την αγάπη Του και τη νιώσαμε μέσα μας. Και νιώθεις την αγάπη
Του. Οτι σ’ αγαπάει πολύ ο Θεός, μα πάρα πολύ! Σ’ αγαπά πολύ ο Θεός!
Εσένα. Και νιώθεις ότι χορταίνεις απ’ αυτή την αγάπη. Και πως γεμίζεις.
Κι ακριβώς επειδή είσαι πλέον χορτάτος από αγάπη και γεμάτος, δεν
νιώθεις την ανάγκη να πας κόντρα σε κανέναν. Πέφτουν οι άμυνες και οι
αντιστάσεις σου τώρα. Γιατί να πάω κόντρα; Αφού είμαι ένας άνθρωπος
αγαπημένος του Θεού. Αφού είμαι ψυχή αγαπημένη κι εκλεκτή. Είμαι
μοναδικός για τον Θεό. Με περιβάλλει με τη στοργή Του. Αισθάνομαι την
αγάπη Του, τα φιλιά και τα χάδια Του. Γιατί να νιώθω ανασφάλεια; Γιατί
να νιώθω αντιπαλότητα; Πώς να νιώσω ζήλια; Και για ποιο πράγμα να νιώσω
ζήλια; Να ζηλέψω τι; Αφού η θεϊκή αγάπη με περιβάλλει πάντα στοργικά.
Πώς να ζηλέψω; Δεν μου λείπει κάτι για να ζηλέψω.
Αυτά τα ωραία όμως δεν τα ‘χω ζήσει. Αυτά είναι η ρίζα και η αιτία
που δεν αγαπάμε. Δεν αγαπάμε επειδή δεν αγαπηθήκαμε ακόμα. Δεν αγαπάμε
επειδή δεν νιώσαμε ακόμα την αγάπη του Θεού. Μια αγάπη που υπάρχει. Στην
Αγία Γραφή λέει ότι η αγάπη του Θεού «εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών».
Εχει ξεχυθεί κι έχει πλημμυρίσει τις καρδιές μας. Μα οι καρδιές μας δεν
το νιώθουν ακόμα. Δεν νιώσαμε ακόμα πολύ αγαπημένοι απ’ τον Θεό. Και
γι’ αυτό έχουμε τρελή ανασφάλεια και τρελό φόβο.
