Όταν
σε κρίνουν αυστηρά και η στενοχώρια κυκλώνει ως πνιγμός την καρδιά σου,
να θυμάσαι ένα πράγμα, οτι όλοι αυτοί που τώρα μαζεύτηκαν να σε κρίνουν
ήταν απόντες τις ώρες της πιο φρικτής σου κόλασης και δοκιμασίας.
Συνήθως οι επικριτές μας είναι εκείνοι που έπαιξαν τον πιο άσχημο ρόλο
στην ζωή μας. Αυτοί που ανελέητα μας δικάζουν ήταν αυτοί που κρατούσαν
το μαχαίρι πάνω απο την πληγή μας και το βύθιζαν αδιάφορα, χαμογελώντας
στο τραύμα μας.
Που ήταν όλοι αυτοί όταν εσύ πέθαινες; Απόντες και αδιάφοροι. Κλεισμένοι στις δουλειές τους, στα σπίτια τους, και τις ασχολίες τους. Ποιος γύρισε το βλέμμα του να δει εαν σου είχαν απομείνει αναπνοές; Εάν τα στήθη σου πάλλονταν ακόμη στην ελπίδα; Εαν άντεχες άλλο να κρατηθείς απο το κενό; Κανείς; Και τώρα τι ακριβώς έρχονται να κάνουν; Να σε κρίνουν για ποιο ακριβώς πράγμα; Για το λάθος σου; Αυτό που ηταν η μόνη σου διέξοδος για να κρατηθείς; Ναι πολλές φορές ενα λάθος ειναι το μόνο σωστό που εχουμε να κάνουμε πριν τον θάνατο.
Φτάνει πια. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να παίξει άλλο μαζί σου, ένας μονάχα μπορεί να σε κρίνει και αυτος θα το κανει με άπειρη Αγάπη και Κατανόηση, ο Θεός.
Γιατί μονάχα ο Χριστός μπορεί ολότελα να μας καταλάβει.
Μονάχα στα μάτια σου Χριστέ βρίσκω την ανάπαυση, γιατί ξέρω ότι με γνωρίζεις χωρίς να σου μιλώ, ότι με αγαπάς χωρίς να σου δίνω, δε με κρίνεις κι ας είναι η ζωή μου διαλυμένη, δεν περιμένεις τίποτε από μένα παρά μονάχα εμένα.
Με σώζεις κι ας είμαι για την κόλαση. Κοιμήθηκα σε πολλές αγκαλιές Χριστέ μου, μα μονάχα η δική σου μοσχοβολούσε…
Που ήταν όλοι αυτοί όταν εσύ πέθαινες; Απόντες και αδιάφοροι. Κλεισμένοι στις δουλειές τους, στα σπίτια τους, και τις ασχολίες τους. Ποιος γύρισε το βλέμμα του να δει εαν σου είχαν απομείνει αναπνοές; Εάν τα στήθη σου πάλλονταν ακόμη στην ελπίδα; Εαν άντεχες άλλο να κρατηθείς απο το κενό; Κανείς; Και τώρα τι ακριβώς έρχονται να κάνουν; Να σε κρίνουν για ποιο ακριβώς πράγμα; Για το λάθος σου; Αυτό που ηταν η μόνη σου διέξοδος για να κρατηθείς; Ναι πολλές φορές ενα λάθος ειναι το μόνο σωστό που εχουμε να κάνουμε πριν τον θάνατο.
Φτάνει πια. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να παίξει άλλο μαζί σου, ένας μονάχα μπορεί να σε κρίνει και αυτος θα το κανει με άπειρη Αγάπη και Κατανόηση, ο Θεός.
Γιατί μονάχα ο Χριστός μπορεί ολότελα να μας καταλάβει.
Μονάχα στα μάτια σου Χριστέ βρίσκω την ανάπαυση, γιατί ξέρω ότι με γνωρίζεις χωρίς να σου μιλώ, ότι με αγαπάς χωρίς να σου δίνω, δε με κρίνεις κι ας είναι η ζωή μου διαλυμένη, δεν περιμένεις τίποτε από μένα παρά μονάχα εμένα.
Με σώζεις κι ας είμαι για την κόλαση. Κοιμήθηκα σε πολλές αγκαλιές Χριστέ μου, μα μονάχα η δική σου μοσχοβολούσε…
