Πρωτότυπο κείμενο
Δια
δε των χειρών των αποστόλων εγίνετο σημεία και τέρατα εν τω λαώ πολλά·
και ήσαν ομοθυμαδόν άπαντες εν τη Στοά Σολομώντος• των δε λοιπών ουδείς
ετόλμα κολλάσθαι αυτοίς, αλλ΄ εμεγάλυνεν αυτούς ο λαός· μάλλον δε
προσετίθεντο πιστεύοντες τω Κυρίω πλήθη ανδρών τε και γυναικών, ώστε
κατά τας πλατείας εκφέρειν τους ασθενείς και τιθέναι επι κλινών και
κραβάττων, ίνα ερχομένου Πέτρου καν η σκιά επισκιάση τινί αυτών.
Συνήρχετο δε και το πλήθος των πέριξ πόλεων εις Ιερουσαλήμ φέροντες
ασθενείς και οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες εθεραπεύοντο
άπαντες. Αναστάς δε ο αρχιερεύς και πάντες οι συν αυτώ, η ούσα αίρεσις
των Σαδδουκαίων, επλήσθησαν ζήλου και επέβαλον τας χείρας αυτών επι τους
αποστόλους και έθεντο αυτούς εν τηρήσει δημοσία. Άγγελος δε Κυρίου δια
της νυκτός ήνοιξε τας θύρας της φυλακής εξαγαγών τε αυτούς είπε·
πορεύεσθε, και σταθέντες λαλείτε εν τω ιερώ τω λαώ πάντα τα ρήματα της
ζωής ταύτης.
Νεοελληνική Απόδοση
Mέσω
των αποστόλων γίνονταν πολλά εκπληκτικά θαύματα στο λαό. Οι πιστοί
συνήθιζαν να συγκεντρώνονται όλοι μαζί στη Στοά του Σολομώντα. Aπό τους
άλλους που ήταν στο ναό κανείς δεν τολμούσε να προσκολληθεί σ’ αυτούς,
όμως ο λαός τους είχε σε μεγάλη υπόληψη. Όλο και περισσότερα πλήθη από
άντρες και γυναίκες πίστευαν στον Κύριο και γίνονταν μέλη της
Εκκλησίας. Ακόμη και στις πλατείες έφερναν τους ασθενείς και τους
ξάπλωναν σε κρεβάτια και σε φορεία, για να πέσει πάνω σε κάποιον απ΄
αυτούς έστω και η σκιά του Πέτρου όταν περνούσε. Κι από τις πόλεις που
ήταν γύρω στην Ιερουσαλήμ συνέρρεε το πλήθος, φέρνοντας αρρώστους κι
άλλους που τους βασάνιζαν πνεύματα πονηρά• κι όλοι αυτοί γιατρεύονταν.
Τότε ο αρχιερέας και όλοι όσοι ήταν μαζί του, δηαλδή αυτοί που ανήκαν
στο κόμμα των Σαδδουκαίων, γεμάτοι φθόνο έπιασαν τους αποστόλους και
τους έβαλαν στη φυλακή. Αλλά τη νύχτα, ένας άγγελος Κυρίου άνοιξε τις
πόρτες της φυλακής, τους έβγαλε έξω και τους είπε: «Πηγαίνετε στο ναό
και κηρύξτε στο λαό το μήνυμα γι΄ αυτή την καινούργια ζωή».
