Γιατί δεν είμαστε
καλά;Γιατί το ζητάμε το βάσανο κι όταν δεν το χουμε; Γιατί μιζεριάζουμε
με το παραμικρό; Γιατί δεν χαιρόμαστε τις μικρές στιγμές,τα μεγάλα δώρα
του Θεού;
Το χει συνήθειο ο άνθρωπος να ψάχνει
προβλήματα. Ιδιαίτερα στην εποχή μας. Δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με την
ανακωχή. με την ηρεμία με τις λιγότερες δυσκολίες.
Και αντιλαμβάνεται κανείς τούτο το
αξιοπερίεργο. Στα μεγάλα και δύσκολα επιστρατεύει ο άνθρωπος όσες
δυνάμεις έχει και δεν έχει,. Τα χάνει όμως στα μιρά. Πνίγεται στα ρηχά
και στα εύκολα.
Θάλασσα λογισμών καταιγίδα σκέψεων και μετά ακόμη και το παραμικρό σε βρίσκει αδύναμο και σε νικά κατά κράτος.
Τι γίνεται λοιπόν, τι φταίει, τι λείπει;
Κι όμως οι Γεροντάδες μας είχαν ειδοποιήσει νωρίς.
Αν έχεις λύπη ο Χριστός σου λείπει.
Πάρε το δρόμο της προευχής. Βάδισε τη στράτα της έννοιας για τις ανάγκες
του άλλου. Δεν είσαι της γης ο πιο πονεμένος..
Βγες από σένα, Μην τα μετράς όλα με τα δικά σου τα μέτρα.
Μην πνίγεσαι με τους φόβους του μήπως ..
Κάνε το σταυρό σου και συνέχισε. Και τότε αντιλαμβάνεσαι πως τα προβλήματα που έφτιαξε το μυαλό σου είναι ένας μυρμηγκολέων.
Τι σημαίνει αυτό.. Βρυχάται σαν λιοντάρι και τρέμεις, μα όμως είναι ένα μικρό μυρμήγκι αδύνατο να σε νικήσει.
π. Εφραίμ Παναούση
