Μπορεί
ο ουρανός να είναι πάντα γαλάζιος δίχως σύννεφα; Μπορεί ο άνθρωπος να
είναι πάντα χαρούμενος και ευδιάθετος, δίχως τις κλειστές και μαύρες του
μέρες; Σαφέστατα και όχι. Κι όμως αυτό ζητάνε όλοι στις μέρες μας. Από
τον σύντροφό μας, τους φίλους και την παρέα μας, εως την δουλειά, το
αφεντικό και την θρησκεία. Ο ένας μας θέλει θετικούς για να μην του
χαλάμε το κέφι, ο άλλος για να μην διώχνουμε τους πελάτες και ο έτερος
για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας
ότι ο πιστός άνθρωπος δεν έχει ποτέ μεταπτώσεις και δυσκολίες. Γνωστό
το σύνθημα «με τον Χριστό όλα τα μπορείς…» Και όταν δεν τα μπορώ όλα;
Όταν δεν έχω καμία όρεξη να κάνω τίποτα ή τα κάνω χάλια; Όταν η ψυχή μου
ζητάει να κλάψει και καμία αγκαλιά δεν με αναδέχεται γιατί της φέρνω
αρνητική ενέργεια ή διώχνω την Χάρι του Θεού με τις αμαρτίες μου και τα
λάθη μου;
Τι γίνεται τότε; Μπορώ να
είμαι πάντα τέλειος, άψογος, αλάνθαστος και ατσαλάκωτος; Το λάθος είναι
μια απευκταία παρεκτροπή ή τελικά δικαίωμα της ύπαρξης στην περιπέτεια
της ελευθερίας; Η αμαρτία είναι απειλή και ενοχή; Παραβίαση δικανικών
κανόνων όπου επιβάλλεται στον παραβάτη μεταφυσική ποινή ή φανέρωση της
ελλειμματικότητας και θνητότητας μου; Και εάν δεν έχω δικαίωμα στο λάθος
ή στην πτώση, τότε που είναι η ελευθερία που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός;
Έχω δικαίωμα να μην είμαι
πάντα καλά και χαμογελαστός; Ευδιάθετος και θετικός; Μπορώ να
γκρινιάσω; Να φωνάξω, να θυμώσω, να κραυγάσω, να οργιστώ, να φοβηθώ, να
πέσω και να σηκωθώ; Να είμαι δηλαδή άνθρωπος μπορώ; Γιατί ακόμη και οι
άγιοι στον οποίων τον βίο διαβάζουμε για την δοξολογική και ευχαριστιακή
διάθεση ζωής, ξέρετε πόσες ώρες και μέρες γκρίνιας ξόδεψαν για να
φτάσουν στο «Δόξα σοι ο Θεός»; Πόσο φόβο βιώσαν, πανικό, μοναξιά και
δάκρυ ώστε να φτάσουν να ψελλίζουν με παρρησία, «γεννηθήτω τω θέλημα
σου..»;
Αισθάνομαι, ότι όλα είναι
ένα. Σημεία, περάσματα, μονοπάτια που συνδέονται βαθιά στο κοινό
προορισμό τους. Το λάθος δεν είναι τίποτε άλλο παρα οι πρόβες του
σωστού. Η αμαρτία οι συνεχείς άστοχες προσπάθειες πριν να βρεις κέντρο
και στόχο. Η γκρίνια το ξέσπασμα πριν την δοξολογία, το αρνητικό, ο
χώρος που εργάζεται η θετικότητα, η ασθένεια μια άλλη γλώσσα υγείας, οι
δοκιμασίες ο Θεός που ανοίγει δρόμους, το σκοτάδι η πιο βαθιά στιγμή
πριν ξεχυθεί το Φως.
