Του αρχιμ.Παύλου Παπαδόπουλου
Για να υπάρξει αγάπη πρέπει να εκλείψει ο συγκρητισμός. Διότι ο συγκρητισμός γεννά την «ανάγκη» για ισότητα.
Και η ισότητα σκοτώνει την αγάπη.
Η ισότητα δεν κάτι κακό, αλλά είναι υποδεέστερη από την αγάπη,
διότι η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής», ενώ η ισότητα το κάνει. Και το κάνει με τρόπο επιτακτικό.
Η ισότητα δεν κάτι κακό, αλλά είναι υποδεέστερη από την αγάπη,
διότι η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής», ενώ η ισότητα το κάνει. Και το κάνει με τρόπο επιτακτικό.
Δυστυχώς ο κόσμος μιλά για αγάπη ενώ εννοεί την ισότητα. Και όταν ομιλεί για την ισότητα προβάλει το «εγώ».
Η ισότητα δεν προάγει την σχέση, αντιθέτως θα έλεγα, την ευνουχίζει.
Η ισότητα δεν προάγει την σχέση, αντιθέτως θα έλεγα, την ευνουχίζει.
Η σχέση των προσώπων γίνεται πλέον μία στείρα σχέση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, «πρέπει» και «δεν πρέπει».
Όταν θα πάψουμε να μιλούμε για ισότητα, τότε ίσως βρούμε την αγάπη.
Και αν βρούμε την αγάπη, ίσως ζήσουμε και χριστιανικά…
Όταν θα πάψουμε να μιλούμε για ισότητα, τότε ίσως βρούμε την αγάπη.
Και αν βρούμε την αγάπη, ίσως ζήσουμε και χριστιανικά…
