Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Την 1η Ιανουαρίου εορτάζουμε την Δεσποτική εορτή της κατά σάρκα Περιτομής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Η Περιτομή του Ιησού αναφέρεται ως γεγονός στην επίγεια ζωή του Ιησού Χριστού.  Ήταν εντολή του Θεού, που τελούνταν την ογδόη ημέρα από την γέννηση του βρέφους. Έτσι λοιπόν, οκτώ ημέρες μετά την εκ Παρθένου Γέννησή Του, ο Κύριος οδηγήθηκε από την μητέρα Του και τον Ιωσήφ στον τόπο, όπου ήταν συνήθεια να περιτέμνονται τα βρέφη και εκεί περιετμήθει και έλαβε το όνομα Ιησούς, που σημαίνει Σωτήρ, το οποίο ανακοίνωσε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, όταν ευαγγελίσθηκε στην Θεοτόκο, πριν συλληφθεί ο Κύριος στην κοιλιά της Παρθένου, όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Αυτό το Άγιο όνομα, το δοξάζουν και το προσκυνούν όλοι οι Άγγελοι στον ουρανό και όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στη γη. Ο λάβει φιλάνθρωπος ο Κύριός μας καταδέχθηκε την περιτομή  κατά την προσταγή του παλαιού νόμου για τρία αίτια: Πρώτον , διότι θέλησε να κλείσει τα στόματα των αιρετικών, οι οποίοι τόλμησαν να πουν ότι ο Κύριος δεν προσέλαβε αληθινή σάρκα, αλλά φανταστική, όπως ο θεομάχος και αιρετικός Μάνης και οι οπαδοί του Μανιχαίοι. Γιατί, πως θα περιτεμνόταν, αν δεν λάμβανε αληθινή σάρκα; Δεύτερον, για να αποστομώσει τους Ιουδαίους, οι οποίοι Τον κατηγορούσαν ότι δεν φυλάττει το Σάββατο και ότι παραβαίνει τον νόμο. Βέβαια, ψευδώς Τον συκοφαντούσαν, διότι Αυτός φύλαττε τον νόμο. Και τρίτον, γιατί, αν δεν περιτεμνόταν, κανένας ποτέ από τους Ιουδαίους δεν θα Τον δεχόταν να διδάσκει, αλλά θα Τον είχαν αποπέμψει ως αλλόφυλο. Εκτός αυτού, όλοι όσοι προέρχονταν εκ σπέρματος του Αβραάμ λάμβαναν την σφραγίδα δηλαδή την περιτομή, ένα έθιμο το οποίο ξεχώριζε από τα άλλα έθνη.            

             Ο ακρωτηριασμός αυτός, σύμφωνα με τη θεόπνευστη Παλαιά Διαθήκη, φέρεται να την επέβαλε o Θεός στον Αβραάμ, ως "νόμο περιτομής" ως σφράγιση - διαθήκης των απογόνων του τελευταίου με τον Θεό και ως μέσο διάκρισης αυτών από άλλους λαούς.

            Από τους Ευαγγελιστές μόνο ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρεται στο γεγονός της περιτομής, πολύ συνοπτικά, αναφέρει ότι έγινε την όγδοη μέρα από τη γέννηση του Χριστού και ότι αυτό ήταν έθιμο των Ιουδαίων.   

            Με τον ερχομό του Χριστού στη γη έλαβε την ανθρώπινη φύση και όλα της τα ιδιώματα ,έτσι έλαβε και την περιτομή. Με την κήρυξη του Ευαγγελίου από τον Ιησού εισάγεται ένας άλλος τρόπος «περιτομής», «κάθαρσης», δηλαδή το Άγιο Βάπτισμα, ένας τρόπος πνευματικής περιτομής. Στο θέμα αυτό κάνει μνεία ο Απόστολος Παύλος και αναφέρει: «Περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδυθεί του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού, συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι». Δηλαδή περιτμηθήκατε και με περιτομή πνευματική που ενεργείται από το Άγιο Πνεύμα. Συνίσταται στο γδύσιμο και την αποβολή του σώματος, που δούλεψε στις αμαρτίες της σάρκας. Το γδύσιμο αυτό, είναι η περιτομή, που πήρατε από τον Χριστό, όταν θαφτήκατε μαζί Του, δια του Αγίου Βαφτίσματος. Το Βρέφος όμως της φάτνης, αφού γεννήθηκε με τον Παλαιό Νόμο, έπρεπε να υποβληθεί και Αυτό στον νόμο, ο οποίος είχε δικαίωμα να ισχύει μέχρι της καταργήσεώς του.

            Κατά τον Όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο Ιησούς Χριστός μας δίνει με την περιτομή του ένα ιατρικό φάρμακο, που μας προφυλάσσει από όλα τα κακά. Με το μυστήριο του βαπτίσματος, της πνευματικής περιτομής αποβάλλουμε τον παλαιό άνθρωπο και αναδύουμε τον καινούργιο, όπου με την ανάδειξη αυτή ξεκινούμε μια καινούργια ζωή, που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών.

             Το έθιμο της εβραϊκής περιτομής έπαυσε να ισχύει για την Εκκλησία του Χριστού. Από τη στιγμή, που περιετμήθει ο Χριστός, όλοι οι υπόλοιποι Χριστιανοί, που είμαστε μέλη Του είμαστε πλέον περιτμημένοι εν τω ονόματι Του. Η αχειροποίητη περιτομή, εμφανίζεται ως συνείδηση και ως βίωμα μέσα στην καρδιά μας, ως γεγονός μέσα στο είναι μας. Αυτή την αχειροποίητη περιτομή την παίρνουμε με τα μυστήρια του βαπτίσματος και του χρίσματος και την ανανεώνουμε με το μυστήριο της μετάνοιας και της εξομολογήσεως.  Τα μυστήρια αυτά είναι το μέσο για να συνάψουμε μια καινούργια Διαθήκη με το Θεό, όπου δηλώνεται η ομολογία, η υποταγή και η σύνταξη μας με το Θεό, καθώς αυτό συνεπάγεται με την απόταξη του σατανά. Γινόμαστε πλέον Δούλοι Κυρίου.    

 Απολυτίκιον
«Μορφήν αναλλοιώτως ανθρωπίνην προσέλαβες, Θεός ών  κατ’ουσίαν πολυεύσπλαχνε Κύριε, και νόμον εκπληρών περιτομήν, θελήσει καταδέχη σαρκικήν, ίνα παύσης τα σκιώδη, και περιέλης το κάλυμμα των παθών ημών. Δόξα τη αγαθότητι τη ση, δόξα τη ευσπλαχνία σου, δόξα τη ανέκφραστω Λόγε συγκατάβασει σου»