Από τότε που αμάρτησαν οι πρωτόπλαστοι , έγινε αυτό το μεγάλο κακό στον άνθρωπο,
δηλαδή έκανε κέντρο πλέον τον εαυτό του ο άνθρωπος, στάφηκε προς τον εαυτό του, σαν να είναι θεός ο εαυτός του. Στα χρόνια μας αυτό είναι σε μεγάλη έξαρξη. Υπήρξαν εποχές που οι άνθρωποι έψαχναν θεούς έξω από τον εαυτό τους. Τώρα ο άνθρωπος έκανε θεό τον εαυτό του.
Ο άνθρωπος θεοποιεί τον εαυτό του και, από κεί και πέρα νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. Δηλαδή, να τον τιμούν οι άλλοι , να τον περιποιούνται, να τον δοξάζουν, να τον επαινούν, όλοι να ασχολούνται με αυτόν σαν να είναι το κέντρο του σύμπαντος ο εαυτός του. Αλλά και ό,τι ζητάει από τον Θεό, το ζητάει, για να ικανοποιήσει αυτόν τον εαυτό του, να ευχαριστήσει αυτό το είδωλο που έστησε μέσα του, μην τυχόν στενοχωρηθεί αυτό, μην τυχόν πεθάνει αυτό, ενώ πρέπει να πεθάνει.
Από την στιγμή που έχουμε κέντρο το εγώ μας, το είδωλο μας όλα είναι λάθος. Αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν μπορεί να σκεφθεί κανείς διαφορετικά. Να αφήσει τον εαυτό του και ας πάθει και τούτο και ας πάθει κι εκείνο. Ούτε να το διανοηθεί κάτι τέτοιο! Και αυτό φαίνεται στην καθημερινότητα. Φαρμακώνεσαι. Κι αν ακόμη δεν αντιδράσεις και δεν κάνεις επίθεση στον άλλο, θα χολωθείς αμέσως. Ήρθαν τα πράγματα έτσι που δεν ικανοποιείται το μέσα σου. Θα πικραθείς. Και γίνεται κανείς δυστυχισμένος.
Πολλές φορές πηγαίνουμε στο Χριστό με κάποια αυτάρκεια. Πολλές φορές με αυτοδικαίωση η οποία μας απομακρύνει από τον Χριστό. Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι είναι αμαρτωλοί αλλά βαθύτερα δικαιώνουν τον εαυτό τους.
Ποιος έχει διάθεση καλά-καλά να συνειδητοποιήσει, να συναισθανθεί, να παραδεχθεί και να ομολογήσει : «Αυτή ήταν η αμαρτία μου μέχρι σήμερα, ότι δηλαδή θεοποίησα τον εαυτό μου σύμβουλο είχα τον εαυτό μου, έκανα ό,τι ήθελε ο εαυτός μου». Ακόμη και τα θρησκευτικά του καθήκοντα που κάνει κανείς, τα κάνει κατά πως του αρέσει. Μπορεί να πας να εξομολογηθείς, να κοινωνήσεις, να προσευχηθείς όχι όπως θέλει ο Θεός αλλά όπως θέλει ο εαυτός σου.
Όλη η ανθρωπότητα σήμερα, όλοι οι άνθρωποι έτσι σκέπτονται, έτσι ενεργούν: θεοποιούν τον εαυτό τους, θεός είναι ο εαυτός τους. Και αν θυμηθούν τον θυμούνται για να έλθει ο Θεός να τους κάνει κάποιες εκδουλεύσεις. Οπότε ο άνθρωπος βουλιάζει στο θέλημα του και θεοποιεί τον εαυτό του.
Πολλοί χριστιανοί έλκονται από πνευματικά βιβλία, ομιλίες αλλά δεν γίνεται καμιά αλλαγή στη ζωή τους. Πραγματική αλλαγή στην ψυχή τους δεν γίνεται, επειδή ο άνθρωπος προστατεύει τον εαυτό του. Είναι φοβερό.
Η λύση είναι μία : Να δώσουμε τον εαυτό μας στο θάνατο, να δώσουμε τον εαυτό μας στο Χριστό και μέσα μας να είναι ο Χριστός, να μας κυβερνάει ο Χριστός.
Ας βγούμε λοιπόν έξω από τον εαυτό μας, για να δείξουμε ότι όντως πιστεύουμε , ας βγούμε από το εγώ μας και ας αφεθούμε με εμπιστοσύνη στο Χριστό.
π.Συμεών Κραγιόπουλος
