Πανήγυρις σήμερα αδελφοί! Η επί γης στρατευομένη Εκκλησία και η εν
ουρανοίς θριαμβεύουσα πανηγυρίζουν την ένδοξο κοίμηση και την εις
ουρανούς μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου, Μητέρας του Κυρίου μας και
δική μας μητέρας.
Άνθρωποι και άγγελοι πανηγυρίζουν μαζί. Παράδοξο! πανηγυρίζουν θάνατο μαζί και μετάσταση. Μέσα στην ζωή τα γεγονότα της Εκκλησίας για την σωτηρία των ανθρώπων το λογικό και το υπέρλογο συμβαδίζουν και συνυπάρχουν μέσα σε μια αλληλουχία. Επίσης το φυσικό και το υπερφυσικό.
Ιδιαίτερα στο πρόσωπο της Θεοτόκου μητέρας του Κυρίου μας, αυτά τα δύο λειτούργησαν και συνυπάρχουν για να προσφερθεί η σωτηρία στο γένος των ανθρώπων. «Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοὶ ἐπαγάλλονται καὶ ἀγγέλων γέγηθε τὰ στρατεύματα, πᾶσα ἡ γῆ δε εὐφραίνεται» ψάλλει η Εκκλησία μας.
Το γένος των ανθρώπων προσφέρει Μητέρα στον Υιό και Λόγο να σαρκωθεί, να γίνει άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Τι μεγάλο Μυστήριο! Ξεπερνά τον λόγο, το λογικό του ανθρώπου· πώς ο Θεός Λόγος σαρκώνεται και νηπιάζει; Πώς ο Αχώρητος χωρά στην μήτρα μιας Παρθένου; Πώς η Παρθένος δέχεται σωματικά το πυρ της Θεότητος και δεν κατακαίγεται; Πώς γεννά και μένει πάλι Παρθένος; Ιλιγγιά ο νους μπροστά σ’ αυτά τα μυστήρια. Θεάνθρωπος ο Χριστός εξ αιτίας και χάρη μιας Μητέρας από το πεσμένο στην αμαρτία γένος των ανθρώπων. Μεγάλη η προσφορά στον Θεό, αλλά και ο Θεός δέχεται την προσφορά και την αξιώνει να γίνει Θεοτόκος προς χάριν των ανθρώπων.
Στην αγνή και αγία ζωή της βρίσκει ο Θεός Λόγος το κατάλληλο σκεύος να σκηνώσει και να σαρκωθεί. Για μας τους ανθρώπους τιμή και δόξα και καύχημα. Μόνον γι’ αυτήν μπορούμε να καυχηθούμε εμείς οι εξαχρειωμένοι από την αμαρτία άνθρωποι.
Αυτά που συνέβησαν στην ζωή και στην πορεία της Παναγίας μας είναι αδύνατον να τα καταλάβουμε. «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι» ψάλλει η Εκκλησία μας. Σ’ αυτό το μυστήριο που λέγεται Θεοτόκος Μαρία, μόνο η καρδιά μας καταλαβαίνει διότι εδώ λειτουργεί το συναίσθημα, η αγάπη και η πίστη. Μπροστά στην αγάπη της και την προσφορά της νηπιάζουμε, γινόμαστε σαν τα παιδιά που ζητάμε την στοργή την αγάπη την προστασία της μάνας. Γιατί αδελφοί μου Μάνα μας είναι η Παναγία μας. Μάνα που θυσιάζει τον μονογενή της Υιό για χάρη των παιδιών της διαχρονικά.
Μάνα θα είναι αιώνια που θα προστατεύει, θα παραμυθεί και θα μεσιτεύει θα είναι η ελπίδα όλων μας. Δεκαπενταύγουστος και η Αγία μας Εκκλησία ψάλλει, «ἐν τῇ Γεννήσει σου σύλληψις ἄσπορος, ἐν τῇ Κοιμήσει σου νέκρωσις ἄφθορος, θαῦμα ἐν θαύμασι διπλοῦν συνέδραμε Θεοτόκε, πῶς γὰρ ἡ ἀπείρανδρος, βρεφοτρόφος ἀγνεύουσα; Πῶς δε ἡ μητρόθεος, νεκροφόρος μυρίζουσα;», ερωτήματα αδελφοί που απαντά μόνο η πίστη και η καρδιά. Αυτά άλλωστε γεννούν και το θαύμα.
Γιορτάζουμε το μικρό Πάσχα του καλοκαιριού, διότι με την Τριαδική Θεότητα έρχεται το πρόσωπο της Παναγίας μας. Γιορτάζει την κοίμηση της και την ανάπαυσή της από τα γήινα βάσανα και τις θλίψεις η Εκκλησία μας. Γιορτάζει την μετάβασή της εν σώματι εν δεξιά του Υιού της απολαμβάνοντας την Θεία δόξα του.
Άλλωστε πώς μπορούσε η γη να αιχμαλωτίσει το πανάγιο σώμα της που έδωσε Αίμα και Σάρκα στον Θεό Λόγο; Ας πανηγυρίσουμε αδελφοί σήμερον όπως πανηγυρίζουν «Ἐξουσίαι, Θρόνοι, Ἀρχαί, Κυριότητες, Δυνάμεις καὶ Χερουβεὶμ καὶ τὰ φρικτὰ Σεραφείμ. Ἀγάλλονται γηγενεῖς ἐπὶ τῇ θείᾳ σου δόξῃ», όπως ψάλλει η Εκκλησία μας. Ας πανηγυρίσουμε και ας παρακαλέσουμε για την σωτηρία μας, τις ανάγκες μας και τα προβλήματά μας. Για την σωτηρία του κόσμου και την προστασία της πατρίδος μας ως Υπέρμαχον Στρατηγόν. Αμήν!
Άνθρωποι και άγγελοι πανηγυρίζουν μαζί. Παράδοξο! πανηγυρίζουν θάνατο μαζί και μετάσταση. Μέσα στην ζωή τα γεγονότα της Εκκλησίας για την σωτηρία των ανθρώπων το λογικό και το υπέρλογο συμβαδίζουν και συνυπάρχουν μέσα σε μια αλληλουχία. Επίσης το φυσικό και το υπερφυσικό.
Ιδιαίτερα στο πρόσωπο της Θεοτόκου μητέρας του Κυρίου μας, αυτά τα δύο λειτούργησαν και συνυπάρχουν για να προσφερθεί η σωτηρία στο γένος των ανθρώπων. «Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοὶ ἐπαγάλλονται καὶ ἀγγέλων γέγηθε τὰ στρατεύματα, πᾶσα ἡ γῆ δε εὐφραίνεται» ψάλλει η Εκκλησία μας.
Το γένος των ανθρώπων προσφέρει Μητέρα στον Υιό και Λόγο να σαρκωθεί, να γίνει άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Τι μεγάλο Μυστήριο! Ξεπερνά τον λόγο, το λογικό του ανθρώπου· πώς ο Θεός Λόγος σαρκώνεται και νηπιάζει; Πώς ο Αχώρητος χωρά στην μήτρα μιας Παρθένου; Πώς η Παρθένος δέχεται σωματικά το πυρ της Θεότητος και δεν κατακαίγεται; Πώς γεννά και μένει πάλι Παρθένος; Ιλιγγιά ο νους μπροστά σ’ αυτά τα μυστήρια. Θεάνθρωπος ο Χριστός εξ αιτίας και χάρη μιας Μητέρας από το πεσμένο στην αμαρτία γένος των ανθρώπων. Μεγάλη η προσφορά στον Θεό, αλλά και ο Θεός δέχεται την προσφορά και την αξιώνει να γίνει Θεοτόκος προς χάριν των ανθρώπων.
Στην αγνή και αγία ζωή της βρίσκει ο Θεός Λόγος το κατάλληλο σκεύος να σκηνώσει και να σαρκωθεί. Για μας τους ανθρώπους τιμή και δόξα και καύχημα. Μόνον γι’ αυτήν μπορούμε να καυχηθούμε εμείς οι εξαχρειωμένοι από την αμαρτία άνθρωποι.
Αυτά που συνέβησαν στην ζωή και στην πορεία της Παναγίας μας είναι αδύνατον να τα καταλάβουμε. «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι» ψάλλει η Εκκλησία μας. Σ’ αυτό το μυστήριο που λέγεται Θεοτόκος Μαρία, μόνο η καρδιά μας καταλαβαίνει διότι εδώ λειτουργεί το συναίσθημα, η αγάπη και η πίστη. Μπροστά στην αγάπη της και την προσφορά της νηπιάζουμε, γινόμαστε σαν τα παιδιά που ζητάμε την στοργή την αγάπη την προστασία της μάνας. Γιατί αδελφοί μου Μάνα μας είναι η Παναγία μας. Μάνα που θυσιάζει τον μονογενή της Υιό για χάρη των παιδιών της διαχρονικά.
Μάνα θα είναι αιώνια που θα προστατεύει, θα παραμυθεί και θα μεσιτεύει θα είναι η ελπίδα όλων μας. Δεκαπενταύγουστος και η Αγία μας Εκκλησία ψάλλει, «ἐν τῇ Γεννήσει σου σύλληψις ἄσπορος, ἐν τῇ Κοιμήσει σου νέκρωσις ἄφθορος, θαῦμα ἐν θαύμασι διπλοῦν συνέδραμε Θεοτόκε, πῶς γὰρ ἡ ἀπείρανδρος, βρεφοτρόφος ἀγνεύουσα; Πῶς δε ἡ μητρόθεος, νεκροφόρος μυρίζουσα;», ερωτήματα αδελφοί που απαντά μόνο η πίστη και η καρδιά. Αυτά άλλωστε γεννούν και το θαύμα.
Γιορτάζουμε το μικρό Πάσχα του καλοκαιριού, διότι με την Τριαδική Θεότητα έρχεται το πρόσωπο της Παναγίας μας. Γιορτάζει την κοίμηση της και την ανάπαυσή της από τα γήινα βάσανα και τις θλίψεις η Εκκλησία μας. Γιορτάζει την μετάβασή της εν σώματι εν δεξιά του Υιού της απολαμβάνοντας την Θεία δόξα του.
Άλλωστε πώς μπορούσε η γη να αιχμαλωτίσει το πανάγιο σώμα της που έδωσε Αίμα και Σάρκα στον Θεό Λόγο; Ας πανηγυρίσουμε αδελφοί σήμερον όπως πανηγυρίζουν «Ἐξουσίαι, Θρόνοι, Ἀρχαί, Κυριότητες, Δυνάμεις καὶ Χερουβεὶμ καὶ τὰ φρικτὰ Σεραφείμ. Ἀγάλλονται γηγενεῖς ἐπὶ τῇ θείᾳ σου δόξῃ», όπως ψάλλει η Εκκλησία μας. Ας πανηγυρίσουμε και ας παρακαλέσουμε για την σωτηρία μας, τις ανάγκες μας και τα προβλήματά μας. Για την σωτηρία του κόσμου και την προστασία της πατρίδος μας ως Υπέρμαχον Στρατηγόν. Αμήν!
Γραπτό κήρυγμα Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας
