Μπαίνω
σ' ένα ταξί σήμερα, στο ραδιόφωνο έπαιζε Πειραϊκή Εκκλησία, στο
καθρέφτη κρέμονταν σταυρουδάκια διάφορα κι ο οδηγός περίπου στα πενήντα
μ' ένα πρόσωπο πραγματικά γαλήνιο. Του λέω που πηγαίνω, μου απαντά
ευγενικά και αρχίσαμε το δρόμο για τον προορισμό μας.
Κάποια στιγμή κι από ένα Στοπ πετάχτηκε ένας τύπος με μια μηχανή, χωρίς να λογαριάσει το απαγορευτικό. Εγώ -ως οδηγός- τσαντίστηκα, πράγμα που έδειξα στο πρόσωπο ενώ ο ταξιτζής απ' την άλλη,πρόσεξα ότι είχε ένα κομποσκοινάκι στο χέρι.
-«Πάτερ μου, τι τσαντίζεσαι» μου λέει «οι άνθρωποι που δε λογαριάζουν τον κώδικα κυκλοφορίας, δε λογαριάζουνε τίποτε μάλλον. Προσευχή θέλει, όχι τσαντίλα».
Τον ρώτησα τι εννοεί κι αυτός παρευθύς μου έκανε ξεκάθαρη τη θέση του:
«Όλοι μαζί, όταν δώσαμε για δίπλωμα οδήγησης συμφωνήσαμε κατά κάποιο τρόπο ότι θα σεβόμαστε τα σήματα γιατί αν δεν τα σεβόμαστε, τότε θα σκοτωθούμε και θα σκοτώσουμε... Έτσι δεν είναι; Ε, ένας άνθρωπος που παραβιάζει τον κώδικα δείχνει οτι η πνευματική του κατάσταση δεν είναι καλή. Βάζει το θέλημά του παραπάνω απ' την ασφάλεια των άλλων! Βλέπεις τον άλλον να παρκάρει ακριβώς πάνω στη γωνία του δρόμου χωρίς να λογαριάζει αν αυτός που βγαίνει απ' τον δρόμο έχει ορατότητα. Αν του στερήσεις την ορατότητα, τότε μπορεί και να τρακάρει. Εσύ όμως θα έχεις παρκάρει, θα έχεις κάνει τη δουλίτσα σου ή θα έχεις πάει σπιτάκι σου να ξεκουραστείς. Ο άλλος όμως που δε τον ξέρεις, θα έχει στουκάρει και μπορεί να βρεθεί -την ώρα που εσύ είσαι σπιτάκι σου- στο νοσοκομείο. Εσύ έκανες το θέλημά σου, ο άλλος όμως βρέθηκε σε κίνδυνο. Από το να βρίζουμε τους άλλους και να τους φασκελώνουμε, καλύτερα να προσευχόμαστε γι' αυτούς όχι για να τηρούν τον κώδικα κυκλοφορίας αλλά για να φωτιστεί το πνεύμα τους και να μάθουν να σέβονται και να υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή».Ας ακούμε λοιπόν τον καθένα. Ο καθένας κάτι μπορεί να μας πει και να μας ωφελήσει. Η Σοφία ανήκει στο Θεό και την δίνει σε όποιον ο Θεός πιστεύει. Μακάρι κι εμείς να είχαμε τη Σοφία τούτου του ταξιτζή. Να τον έχει καλά ο Θεός στους δρόμους που οδηγάει.
Κάποια στιγμή κι από ένα Στοπ πετάχτηκε ένας τύπος με μια μηχανή, χωρίς να λογαριάσει το απαγορευτικό. Εγώ -ως οδηγός- τσαντίστηκα, πράγμα που έδειξα στο πρόσωπο ενώ ο ταξιτζής απ' την άλλη,πρόσεξα ότι είχε ένα κομποσκοινάκι στο χέρι.
-«Πάτερ μου, τι τσαντίζεσαι» μου λέει «οι άνθρωποι που δε λογαριάζουν τον κώδικα κυκλοφορίας, δε λογαριάζουνε τίποτε μάλλον. Προσευχή θέλει, όχι τσαντίλα».
Τον ρώτησα τι εννοεί κι αυτός παρευθύς μου έκανε ξεκάθαρη τη θέση του:
«Όλοι μαζί, όταν δώσαμε για δίπλωμα οδήγησης συμφωνήσαμε κατά κάποιο τρόπο ότι θα σεβόμαστε τα σήματα γιατί αν δεν τα σεβόμαστε, τότε θα σκοτωθούμε και θα σκοτώσουμε... Έτσι δεν είναι; Ε, ένας άνθρωπος που παραβιάζει τον κώδικα δείχνει οτι η πνευματική του κατάσταση δεν είναι καλή. Βάζει το θέλημά του παραπάνω απ' την ασφάλεια των άλλων! Βλέπεις τον άλλον να παρκάρει ακριβώς πάνω στη γωνία του δρόμου χωρίς να λογαριάζει αν αυτός που βγαίνει απ' τον δρόμο έχει ορατότητα. Αν του στερήσεις την ορατότητα, τότε μπορεί και να τρακάρει. Εσύ όμως θα έχεις παρκάρει, θα έχεις κάνει τη δουλίτσα σου ή θα έχεις πάει σπιτάκι σου να ξεκουραστείς. Ο άλλος όμως που δε τον ξέρεις, θα έχει στουκάρει και μπορεί να βρεθεί -την ώρα που εσύ είσαι σπιτάκι σου- στο νοσοκομείο. Εσύ έκανες το θέλημά σου, ο άλλος όμως βρέθηκε σε κίνδυνο. Από το να βρίζουμε τους άλλους και να τους φασκελώνουμε, καλύτερα να προσευχόμαστε γι' αυτούς όχι για να τηρούν τον κώδικα κυκλοφορίας αλλά για να φωτιστεί το πνεύμα τους και να μάθουν να σέβονται και να υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή».Ας ακούμε λοιπόν τον καθένα. Ο καθένας κάτι μπορεί να μας πει και να μας ωφελήσει. Η Σοφία ανήκει στο Θεό και την δίνει σε όποιον ο Θεός πιστεύει. Μακάρι κι εμείς να είχαμε τη Σοφία τούτου του ταξιτζή. Να τον έχει καλά ο Θεός στους δρόμους που οδηγάει.
Ιάσωνος ιερομονάχου
