Αν, λοιπόν, εισακούστηκες, ευχαρίστησε το Θεό. Αν δεν
εισακούστηκες, μείνε κοντά Του, για να εισακουστείς. Αν, πάλι, Τον
έχεις πικράνει με τις αμαρτίες σου, μην απελπίζεσαι.
Όταν πικράνεις έναν άνθρωπο,
αλλά στη συνέχεια παρουσιάζεσαι μπροστά του και το πρωί και το μεσημέρι
και το βράδυ, ζητώντας ταπεινά συγχώρηση, δεν θα κερδίσεις τη συμπάθειά
του;
Πολύ περισσότερο θα κερδίσεις τη συμπάθεια του ανεξίκακου
Θεού, αν και το πρωί και το μεσημέρι και το βράδυ και κάθε ώρα
επικαλείσαι την ευσπλαχνία Του με την προσευχή.
Ας τ’ ακούσουν όλα αυτά όσοι προσεύχονται με ραθυμία και
βαρυγγωμούν, όταν ο Κύριος αργεί να ικανοποιήσει το αίτημά τους. Τους
λέω: «Παρακάλεσε το Θεό!».
Και μου απαντούν: «Τον παρακάλεσα μια, δυο, τρεις, δέκα,
είκοσι φορές, μα δεν έλαβα τίποτα».Μη σταματήσεις, ώσπου να λάβεις.
Σταμάτησε, όταν λάβεις. Ή μάλλον, ούτε και τότε να σταματήσεις την
προσευχή. Πριν λάβεις, να ζητάς. Και αφού λάβεις, να ευχαριστείς.
Πολλοί μπαίνουν στην εκκλησία, λένε διάφορες προσευχές και
βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρίς να γνωρίζουν τι είπαν. Τα χείλη τους
κινούνται, αλλά τ’ αυτιά τους δεν ακούνε.
Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την
ακούσει ο Θεός; «Γονάτισα», λες. Γονάτισες, αλλά, ενώ το σώμα σου ήταν
μέσα, ο νους σου πετούσε έξω.
Με το στόμα έλεγες την προσευχή και με τη σκέψη λογάριαζες
τόκους, έκανες συμβόλαια, πουλούσες εμπορεύματα, αγόραζες κτήματα,
συναντούσες τους φίλους σου.
Γιατί ο διάβολος, που είναι πονηρός και γνωρίζει ότι στον
καιρό της προσευχής μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ακριβώς έρχεται
και σπέρνει λογισμούς μέσα μας.
Να, πολλές φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα
δεν συλλογιζόμαστε· πάμε στην εκκλησία για να προσευχηθούμε, και τότε
χίλιες σκέψεις περνούν από το νου μας.
Έτσι χάνουμε τους καρπούς της προσευχής, φεύγοντας από το ναό
με άδεια χέρια. Το ίδιο, βέβαια, γίνεται και όταν προσευχόμαστε στο
σπίτι μας ή οπουδήποτε αλλού.
